دارایی مالی چیست؟

زمانی ارزش یک دارایی کاهش می یابد که مبلغ دفتری دارایی از مبلغ بازیافتنی آن بیشتر باشد.مبلغ بازیافتنی عبارت است از خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی هرکدام که بیشتر است. واحد تجاری باید دارایی مالی چیست؟ در پایان هر دوره گزارشگری در صورت وجود هرگونه نشانه ای دال بر امکان کاهش ارزش یک دارایی، مبلغ بازیافتنی دارایی را برآورد کند. در ذیل برخی نشانه های امکان وقوع زیان کاهش ارزش توصیف شده است:

دارایی دارایی مالی چیست؟ مالی چیست؟

در این بخش از آموزش‌های حسابداری قصد داریم دارایی ثابت (Fixed Asset) را در مقابل دارایی جاری (Current Asset) بررسی کنیم و تفاوت‌هایشان را شرح دهیم.

صورت مالی یک شرکت به طور کلی دارایی‌های شرکت را به دارایی مالی چیست؟ دسته‌های مجزا تقسیم می‌کند، از جمله دارایی‌های ثابت و دارایی‌های جاری.

دارایی‌های ثابت، که تحت عنوان اموال، ماشین آلات و تجهیزات و همچنین دارایی‌های سرمایه‌ای (capital assets) نیز شناخته می‌شود، دارایی‌های مشهودی هستند که یک شرکت انتظار دارد بیش از یک دوره حسابداری از آنها استفاده کند.

دارایی‌های جاری، مانند وجه نقد و موجودی کالا، مواردی هستند که شرکت انتظار دارد ظرف یک سال آینده از آنها استفاده کرده و یا آنها را بفروشد.

در کل، دارایی‌های یک شرکت مواردی هستند که شرکت آنها را تحت تملک یا اختیار دارد و قصد دارد درجهت نفع کسب و کار از آنها استفاده کند. این موارد ممکن است از عملیات اولیه شرکت پشتیبانی کنند، مثل ساختمان‌های شرکت، و یا سودآفرین باشند، مانند ماشین آلات یا موجودی کالا.

دارایی‌های ثابت

در کسب و کارها، اصطلاح دارایی ثابت به مواردی اطلاق می‌شود که شرکت انتظار مصرف یا فروخته شدن این دارایی را در طی یک دوره حسابداری نداشته باشد.

این موارد منابعی نیستند که بتوان در طول تولید از آنها استفاده کرد، مانند فلزات یا کالاهایی که شرکت به منظور کسب درآمد در طول سال مالی می‌فروشد.

دارایی‌های ثابت گاهی تحت عنوان دارایی‌های مشهود نیز تعریف می‌شود زیرا آنها اغلب موجودیت فیزیکی دارند، برخلاف دارایی‌های نامشهودی مانند سرقفلی (goodwill)، حق‌نشر (copyrights)، مالکیت معنوی (intellectual property)، و علائم تجاری (trademarks).

نمونه‌هایی از دارایی ثابت شامل ابزارآلات تولیدی، وسایل نقلیه شرکت، ساختمان‌ها، اثاثیه و لوازم شرکت، و کامپیوترهای شخصی است.

استهلاک دارایی‌های ثابت

قطعا همه چیز فرسوده و مستهلک و یا ازکارافتاده می‌شود.

به محض اینکه کسب و کاری یک دارایی ثابت خریداری می‌کند و آن را به کار می‌گیرد، شمارش معکوس پایان عمر مفید این دارایی نیز آغاز می‌شود.

در طول عمر مفید دارایی‌های مشهود، می‌توان میزان استهلاک آنها را از طریق روش‌های حسابداری مشخص کرد. شرکت‌ها اغلب میزان استهلاک دارایی‌ها را به منظور کسر مالیات و دلایل حسابداری محاسبه می‌کنند.

یک دارایی هنگامی دچار افت قیمت (Impairment) می‌شود که قیمت بازفروش یا ارزش بازاری آن دارایی کمتر از ارزش ثبت شده آن در ترازنامه شرکت باشد.

دارایی ثابت در ترازنامه

دارایی‌های ثابت در ترازنامه شرکت و زیر بخش اموال، ماشین آلات و تجهیزات دیده می‌شوند. این موارد همچنین در صورت‌های مالی جریان نقدی کسب و کارها به هنگام فروش یا ارزیابی میزان استهلاک دارایی دیده می‌شوند.

در صورت‌های مالی، دارایی‌های غیرجاری، از جمله دارایی‌های ثابت، دارایی‌های سودآفرینی هستند که انتظار می‌رود بیش از یک سال از تاریخ گزارش شده دوام بیاورند.

نکات کلیدی:

• دارایی‌های ثابت مواردی از اموال شرکت هستند که از آنها انتظار می‌رود در طولانی مدت مورد استفاده قرار گیرند.
• شرکت‌ها ممکن است میزان استهلاک دارایی‌های ثابت را به منظور اهداف مالیاتی و حسابداری محاسبه کنند.
• دارایی‌های جاری دارایی‌هایی هستند که شرکت انتظار دارد در آینده نزدیک از آنها استفاده و یا آنها را تبدیل به پول کند.
• اصطلاحی دیگر برای تعریف دارایی‌های جاری دارایی‌های مشابه وجه نقد (liquid assets) است، به این معنا که این دارایی‌ها را میتوان به راحتی تبدیل به درآمد و وجه نقد کرد.

دارایی‌های جاری

دارایی‌های جاری دارایی‌هایی هستند که شرکت قصد دارد ظرف یک سال از تاریخ گزارش شده از آنها استفاده کرده و یا آنها را بفروشد. این دسته شامل وجه نقد، حساب‌های دریافتنی، و سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت می‌شود.

موجودی کالای شرکت نیز در این دسته جا می‌گیرد، از جمله مواد خام، مواد در حال تولید، و یا کالاهای نهایی. تمام این موارد تحت عنوان دارایی‌های جاری دسته بندی می‌شوند زیرا شرکت انتظار دارد تا هنگام فروش آنها وجه نقد دریافت کند. این موارد بودجه روزانه عملیات کسب و کار را فراهم می‌کنند.

به همین ترتیب، حساب‌های دریافتی برای اینکه دارایی جاری تلقی شوند باید جریان ورودی نقدی ایجاد کنند.

دارایی‌های جاری گاهی تحت عنوان حساب‌های جاری یا دارایی‌های مشابه نقد فهرست می‌شوند.

ملاحظات خاص

کامپیوتر شخصی اگر بیش از یک سال استفاده شده و به تولید کالاهایی که آن شرکت می‌فروشد کمک کند، یک دارایی ثابت و غیرجاری محسوب می‌شود.

وسیله نقلیه نیز یک دارایی ثابت و غیرجاری است اگر استفاده از آن شامل حمل و نقل و ترابری محصولات آن شرکت باشد.

با این حال، هزینه اموال، ماشین آلات و تجهیزات معمولا در صورت‌های مالی تحت عنوان هزینه خالص استهلاک انباشته (accumulated depreciation) گزارش می‌شود.

دارایی غیرجاری

به جز دارایی‌های ثابت و دارایی‌های نامشهود، سایر انواع دارایی‌های غیرجاری شامل سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت هستند.

سرمایه‌گذاری روی اوراق قرضه در دسته سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت و دارایی‌های جاری قرار می‌گیرد درصورتیکه از آنها نرخ بازده‌ای (rate of return) بالاتر از وجه نقد انتظار برود و موعد سررسید آنها طی کمتر از یک سال آینده باشد.

اوراق قرضه با مدت طولانی‌تر در گروه سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت و دارایی‌های غیرجاری جای می‌گیرند.

اگر می‌خواهید دارایی‌های یک شرکت را بررسی کنید

اگر سرمایه‌گذار در بورس یا کارمند یک شرکت سهامی عام هستید، ممکن است علاقمند به دیدن گزارش‌های شرکت از دارایی‌های جاری و ثابت آن و چگونگی تغییر این اعداد در گذر زمان باشید.

شرکت‌های سهامی عام موظفند تا این اعداد و ارقام را سالانه گزارش کرده و به صورت آنلاین منتشر کنند. این صورت‌های مالی را می‌توانید در سایت codal.ir به رایگان ببینید.

کاهش ارزش دارایی ها

زمانی ارزش یک دارایی کاهش می یابد که مبلغ دفتری دارایی از مبلغ بازیافتنی آن بیشتر باشد.مبلغ بازیافتنی عبارت است از خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی هرکدام که بیشتر است. واحد تجاری باید در پایان هر دوره گزارشگری در صورت وجود هرگونه نشانه ای دال بر امکان کاهش ارزش یک دارایی، مبلغ بازیافتنی دارایی را برآورد کند. در ذیل برخی نشانه های امکان وقوع زیان کاهش ارزش توصیف شده است:

منابع اطلاعاتی برون سازمانی :

• الف. ارزش بازار دارایی طی یک دوره، به میزان قابل ملاحظه ای بیش از آنچه که در اثر گذشت زمان یا کاربرد عادی دارایی انتظار می رفت، کاهش یافته باشد.
• ب. تغییرات قابل ملاحظه با آثار نامساعد بر واحد تجاری در محیط فناوری، بازار ، اقتصادی یا قانونی حوزه فعالیت واحد تجاری یا در بازار اختصاصی دارایی طی دوره رخ داده باشد یا انتظار رود در آینده نزدیک رخ دهد.
• ج. نرخ های سود یا سایر نرخ های بازده سرمایه گذاری بازار طی دوره افزایش یافته باشد و این افزایش احتمالا بر نرخ تنزیل مورد استفاده در محاسبه ارزش اقتصادی دارایی تاثیر گذاشته و مبلغ بازیافتنی دارایی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داده باشد.
• د.مبلغ دفتری خالص دارایی های واحد تجاری، بیشتر از ارزش بازار آن باشد.

منابع اطلاعاتی درون سازمانی:

1. الف. شواهدی حاکی از نابابی یا خسارت فیزیکی دارایی وجود داشته باشد.
2. ب. تغییرات قابل ملاحظه ای با آثار نامساعد بر واحد تجاری در میزان یا چگونگی استفاده از دارایی طی دوره رخ داده باشد یا انتظار رود در آینده نزدیک رخ دهد. این تغییرات شامل بلا استفاده شدن دارایی، برنامه های توقف یا تجدید ساختار عملیاتی که دارایی به آن تعلق دارد یا برنامه های واگذاری دارایی پیش از تاریخ مورد انتظار قبلی و ارزیابی مجدد عمر مفید یک دارایی نامشهود از نامعین به معین می باشد.
3. ج. شواهدی از گزارشگری داخلی وجود داشته باشد که نشان دهد عملکرد اقتصادی دارایی از حد مورد انتظار پایین تر است و یا پایین تر خواهد بود.

در صورت وجود حتی یکی از این شواهد، واحد تجاری ملزم است مبلغ بازیافتنی دارایی را برآورد کند. استاندارد حسابداری شماره 32 مبلغ بازیافتنی را به عنوان خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی، هرکدام که بیشتر باشد، تعریف می کند. “خالص ارزش فروش” به مبلغ وجه نقد یا معادل آن که از طریق فروش یک دارایی یا واحد مولد وجه نقد در شرایط عادی و پس از کسر کلیه مخارج فروش حاصل می شود، اطلاق می گردد. ارزش فعلی خالص جریان های نقدی آتی مورد انتظار ناشی از کاربرد مستمر دارایی، از جمله جریانهای نقدی ناشی از واگذاری نهایی آن، “ارزش اقتصادی” نامیده می شود. تعیین توامان خالص ارزش فروش و ارزش اقتصادی یک دارایی در همه موارد ضرورت ندارد. در صورتی که یکی از این مبالغ از مبلغ دفتری آن دارایی بیشتر باشد، ارزش دارایی کاهش نمی یابد و نیازی به برآورد مبلغ دیگر نیست.

با عنایت به این موضوع که پیش از این در ارتباط با اندازه گیری خالص ارزش فروش بحث شده است در ادامه به محاسبه ارزش اقتصادی می پردازیم. برای محاسبه ارزش اقتصادی یک دارایی باید عوامل زیر در نظر گرفته شود:

• الف. برآورد جریان های نقدی آتی ناشی از دارایی
• ب. تغییرات مورد انتظار ، در مبلغ یا زمان بندی جریان های نقدی آتی یاد شده
• ج. ارزش زمانی پول بر اساس نرخ بازده بدون ریسک جاری بازار
• د. صرف ریسک مربوط به ابهام ذاتی دارایی
• ه. سایر عوامل ، نظیر قابلیت نقد شوندگی دارایی که فعالان بازار در تعدیل جریان های نقدی آتی مورد انتظار دارایی در نظر می گیرند.

موارد “ب”، “د” و “ه” را می توان برای تعدیل جریان های نقدی آتی یا تعدیل نرخ تنزیل در نظر گرفت. نتایج حاصل از هر روشی که واحد تجاری به منظور انعکاس تغییرات مورد انتظار در مبلغ یا زمان بندی جریان های نقدی آتی بکار گیرد، باید نشان دهنده ارزش فعلی مورد انتظار جریان های نقدی آتی ، یعنی میانگین موزون تمامی نتایج ممکن باشد.

به شکل خلاصه می توان گفت برآورد ارزش اقتصادی یک دارایی شامل مراحل زیر است:

1. الف. برآورد جریان های نقدی ورودی و خروجی آتی ناشی از کاربرد مستمر دارایی و واگذاری نهایی آن ،
2. ب. به کارگیری نرخ تنزیل مناسب برای جریان های نقدی آتی مزبور.

برای مثال فرض کنید شرکت ایران تعداد 1000 سهم شرکت پتروشیمی مبین را به بهای هر سهم 400 ریال را طی سال 1395 خریداری و به عنوان سرمایه گذاری بلند مدت طبقه بندی نموده است. درپایان سال 1395 قیمت بازار هر سهم شرکت پتروشیمی مبین 300 ریال است. بر این اساس شرکت ایران باید ضرورت شناسایی کاهش ارزش را بررسی و طبعا “ارزش اقتصادی” را محاسبه کند.

شرکت ایران در نظر دارد برای 3 سال آینده این سهام را نگهداری و بعد از آن به فروش برساند. با در نظر گرفتن سناریوهای مختلفی که در ارتباط با چشم انداز اقتصاد جهان، کشور و صنعت مربوطه و همچنین وضعیت شرکت پتروشیمی مبین وجود داشته (شامل سیاست تقسیم سود)، جریان های نقدی مورد انتظار آتی به شرح زیر است:

در سال 1396،1397،1398 شرکت پتروشیمی مبین به ترتیب 50 ریال ، 70 ریال و 65 ریال سود نقدی تقسیم می کند و در نهایت شرکت ایران سهام آن را به ازای هر سهم 365 ریال به فروش می رساند. در ضمن نرخ بازده بدون ریسک جاری بازار 15 درصد بوده و صرف ریسک مربوط به شرکت پتروشیمی مبین 5 درصد برآورد شده است.

با در نظر گرفتن اطلاعات فوق ، نرخ تنزیل مناسب 20 درصد (15 درصد+ 5 درصد) خواهد بود. جریان های نقدی ورودی برای سال 1396 معادل 50 ریال ، سال 1397 معادل 70 ریال و سال 1398 معادل 430 ریال (65 ریال + 365 ریال) پیش بینی شده که با نرخ 20 درصد تنزیل شوند.

42= ارزش فعلی جریان های نقدی سال 1396

49= ارزش فعلی جریان های نقدی سال 1397

249= ارزش فعلی جریان های نقدی سال 1398

340 ارزش اقتصادی

با عنایت به این موضوع که خالص ارزش فروش 300 ریال است، مبلغ بازیافتنی 340 ریال (یعنی اکثر خالص ارزش فروش و ارزش اقتصادی) خواهد بود. بنابراین باید برای هر سهم 60 ریال ذخیره کاهش ارزش در نظر گرفت:

زیان کاهش ارزش سرمایه گذاری بلند مدت |(60*1000) 60.000

. ذخیره کاهش ارزش سرمایه گذاری بلندمدت 60.000

مطابق با استاندارد حسابداری شماره 32 در صورتی که مبلغ بازیافتنی یک دارایی از مبلغ دفتری آن کمتر باشد، مبلغ دفتری دارایی باید تا مبلغ بازیافتنی آن کاهش یابد. این تفاوت به عنوان زیان کاهش ارزش شناسایی می شود.

زیان کاهش ارزش باید بلافاصله در سود و زیان شناسایی گردد، مگر اینکه طبق استاندارد حسابداری دیگری ، دارایی به مبلغ تجدید ارزیابی ارائه شده باشد. با هرگونه زیان کاهش ارزش یک دارایی تجدید ارزیابی شده، باید طبق استاندارد یاد شده به عنوان کاهش ناشی از تجدید ارزیابی برخورد شود.

زیان کاهش ارزش شناسایی شده در دوره های قبل برای یک دارایی تنها در صورتی برگشت داده می شود که مبلغ بازیافتنی دارایی، از زمان شناسایی آخرین زیان کاهش ارزش، افزایش یافته باشد. در این صورت ، مبلغ دفتری دارایی باید تا مبلغ بازیافتنی آن افزایش یابد. این افزایش معرف برگشت زیان کاهش ارزش است.

اختیارمعامله با سررسید بلند مدت به بورس تهران آمد

شرکت بورس اوراق بهادار تهران با توجه به درخواست فعالان بازار، قراردادهای اختیارمعامله با سررسیدهای یک‌ساله را در راستای امکان استفاده از استراتژی‌های معاملاتی با افق‌های زمانی متنوع، در نمادهای بنیادی بازار ارائه می‌کند.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از بورس تهران، وحیدمطهری‌نیا سرپرست مدیریت عملیات بازار ابزارهای نوین مالی، با بیان مطلب فوق اظهار داشت: قراردادهای اختیارمعامله مبتنی بر سهام شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی (شستا) با سررسید شهریور ۱۴۰۲، هم‌اکنون در بازار اختیار بورس تهران فعال بوده و قابل معامله می‌باشند. همچنین دوره معاملاتی قراردادهای اختیارمعامله سهام شرکت ملی صنایع مس ایران (فملی) با سررسید مهرماه ۱۴۰۲ نیز از روز سه‌شنبه (۲۲ شهریور ماه ۱۴۰۱) آغاز خواهد شد. قراردادهای اختیارمعامله یکساله بر روی سهام شرکت فولاد مبارکه اصفهان (فولاد) نیز به زودی ارائه خواهد گردید.

سرپرست مدیریت عملیات بازار ابزارهای نوین مالی افزود: نکته مهم در ارزشگذاری قراردادهای اختیارمعامله با سررسیدهای بلندمدت، لحاظ سود تقسیمی دارایی‌های پایه اوراق اختیارمعامله مبتنی بر آن است.

مطهری نیا تصریح کرد: چنانچه دارایی پایه قراردادهای اختیار معامله در طول دوره معاملاتی این قراردادها مشمول پرداخت سود نقدی شوند، این مبلغ باید در ارزشگذاری قیمت (پریمیوم) قراردادهای اختیار معامله مبتنی بر همان دارایی پایه، لحاظ می شود.

صندوق پروژه چیست؟

صندوق‌های تامین مالی نوعی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک هستند که با هدف تامین مالی‌ پروژه‌ها، طرح‌های عمرانی همچون زمین، ساختمان و حمایت از شرکت‌های نوپا تاسیس می‌شوند، صندوق‌های تامین مالی به سه دسته تقسیم می‌شوند: صندوق‌های پروژه‌ای، صندوق‌های زمین و ساختمان و صندوق جسورانه هستند؛ صندوق پروژه‌ای پس از بررسی‌های علمی پروژه‌ها و طرح‌های اقتصادی مختلف پروژه‌ی خاص را انتخاب می‌کند و فرآیند تامین مالی آن را شروع می‌کند این صندوق بستری را برای جمع‌آوری سرمایه‌های خرد از عموم مردم فراهم کرده تا در جهت تخصیص این سرمایه‌ها به پروژه تعریف شده در اساسنامه صندوق صرف شود.

هدف اصلی این صندوق‌ها ساخت و بهره‌برداری پروژه‌های تولیدی مختلف است که معمولا مربوط به پروژه‌های بسیار بزرگی شود که احتیاج به تامین مالی زیادی دارند.

صندوق پروژه متشکل از دارایی‌های خرد است و آن را در پروژه‌های مختلفی سرمایه می‌کنند، این صندوق به سبدهای خود این امکان را ایجاد می‌کند که، کسب‌وکارها به رونق و سرانجام برسند.

ویژگی صندوق پروژه

1. این دارایی مالی چیست؟ صندوق‌ها نرخ سود مشخص ندارند و هر صندوق مختص یک پروژه می‌باشد.
2. بازدهی و میزان سوددهی هر صندوق به پروژه‌ای که در آن سرمایه‌گذاری صورت گرفته بستگی دارد.
3. ارکان این صندوق از جمله مدیریت ساخت باید مورد تایید سازمان بورس شده باشند.
4. ایجاد تعادل و ثبات در عرضه و تقاضای بازار بورس
5. یکی از ویژگی‌های متمایزکننده صندوق پروژه، در نظر گرفتن گروه‌های سرمایه‌گذاری مختلف و عوامل انگیزاننده‌ی هر کدام از آنان است، این صندوق گروه‌های مختلفی را جذب کرده و اولویت قرار دادن هر کدام از پروژه‌ها و ارائه سلف محصولات علاوه بر سود صندوق در پایان عمر صندوق برای دارندکان واحدهای مشارکتی و تضمین حداقل بازدهی در صورت ابطال از جمله ویژگی‌های انگیزشی این صندوق است.

انواع روش‌های تامین مالی پروژه‌ها

• تامین مالی خصوصی
• تامین مالی دولتی
• تامین مالی به صورت شراکت دولتی-خصوصی
• تامین مالی با تعهد محدود
• تامین مالی با تعهد کامل

مزایا صندوق پروژه

1. واحد‌های این صندوق‌ها در بورس قابل معامله است به عبارت دیگر نقدشوندگی بالایی دارد.
2. بازدهی مناسب
3. صرفه‌جویی در مقیاس
4. کاهش ریسک‌ و مدیریت حرفه‌ای، هر پروژه‌ای باید از فیلتر سازمان بورس بگذرد تا بتواند تایید شود نکاتی از قبیل:طرح پروژه، محل و زمان اجرای پروژه، میزان نیاز سرمایه‌گذاری، میزان نیاز به ارز خارجی و تکنولوژی‌های به‌روز و . باید مورد بررسی سازمان بورس قرار بگیرد.
5. دارای شفافیت کامل اطلاعات است چرا که جذب سرمایه در این صندوق در دارایی مالی چیست؟ بورس انجام می‌شود و ارزش سهام نیز وابسته به وضعیت روز بورس است و تمامی نقل و انتقالات در بازار بورس صورت می‌گیرد و سرمایه‌گذاران به طور دقیق از سود واقعی خود در مشارکت پروژه مطلع می‌شوند.
6. این صندوق‌ها معمولا علاوه بر سود برای دارندگان سرمایه تا پایان عمر تضمین حداقل بازدهی را در صورت ابطال برای دارندگان واحد دارند.
7. یکی از بهترین مزایای صندوق‌های پروژه‌ای این است که اگر احساس کنید که هزینه‌های انجام شده در پروژه غیرواقعی است، می‌توانید به عنوان یک شریک در پروژه ورود پیدا کنید و همین امر منجرب می‌شود که صندوق با نظارت و حساسیت بالا کنترل شود و با کمترین میزان اسراف و بالاترین بهره‌وری سرمایه انجام گردد.
8. با استفاده از صندوق‌های پروژه‌ای می‌توان پروژه‌های زیرساختی نیمه تمام را به واسطه سرمایه‌های مردمی تکمیل نمود و از سود دوطرفه‌ای برخوردار شد.
9. در این صندوق منابع مالی تامین شده تنها برای یک پروژه مورد استفاده قرار می‌گیرد و به همین علت سود پروژه قابل تخمین و ارزیابی است، و همین امر منجرب می‌شود که پیمانکاران برنامه‌ریزی بلندمدتی داشته باشند.

معایب صندوق پروژه

یکی از بزرگترین ایرادات وارد بر صندوق‌های پروژه‌ای این است که انتقال دارایی شرکت پروژه، معمولا باید با صندوق‌های سرمایه‌گذاری صورت بگیرد و این امر بعد از ابطال مالیات بر فروش دارند، به بیان دیگر یعنی هم در زمان ابطال هم در زمان انتقال دارایی‌های شرکت به پروژه مالیات گرفته می‌شود؛ از دیگر معایب صندوق پروژه فرآیند طولانی شدن اخذ مجوز از سازمان بورس و سایر نهادهای مربوطه است که همین امر موجب کمرنگ بودن صندوق‌های پروژه‌ای در پروژه‌های مختلف است.

صندوق پروژه در مقابل اوراق مشارکت

یکی از تفاوت‌های صندوق‌های پروژه‌ای با اوراق مشارکت در این است که ارزش واقعی سهام خریداری شده توسط عموم مردم با وجود تورم و نوسانات قیمتی به‌روز شده در حالی که در فروش اوراق مشارکت به دلیل اینکه دولت در حال فروش بدهی به مردم است و پشتوانه محکم و معلومی ندارد چرا که از ابزارهای سرمایه‌گذاری مستقیم است و در صورت وقوع تورم، سود تضمین‌شده‌ای دریافت نمی‌کنند و این عملا به معنای متضرر شدن عموم است و از ارزش اصلی پول آن‌ها کسر می‌شود زیرا که اوراق مشارکت سود علی‌الحساب دارند به زبان ساده‌تر سقف نرخ سود اوراق مشارکت در حد نرخ سود بانکی است و نمی‌توان از آن بیشتر باشد.

در فروش اوراق مشارکت سرمایه‌گذاران اطلاعی از محل هزینه‌ها ندارند و ممکن است سرمایه‌های مورد نظر به‌جای صرف در پروژه‌های زیرساختی به هزینه‌های جاری غیر برگشت‌پذیر اختصاص یابد به زبان ساده‌تر سرمایه‌گذار نمی‌تواند بر محل و نحوه هزینه‌ها نظارتی داشته باشد؛ همچنین از دیگر تفاوت‌های صندوق پروژه با اوراق مشارکت میزان ریسک آن است، صندوق‌های پروژه‌ای ریسک کمتری دارند.

مهم‌ترین راهکار برای شناخت صندوق‌های سرمایه‌گذاری بررسی عملکرد و آگاه شدن ما نسبت به میزان سوددهی صندوق‌ها است؛ با مراجه به سایت آکادمی دانایان می‌توانید با انواع صندوق‌ها آشنا شوید و صندوق پروژه را بهتر درک کنید.

نتیجه

صندوق پروژه با تمامی جوانبی که مطرح شد علاوه بر این‌که مولدی بر پروژه‌های نیمه تمام زیرساختی است سرمایه‌های راکد و سرگردان را وارد یک پلتفرم جهت‌دار می‌کند که هم می‌تواند برای کشور مفید باشد و نقدینگی را بالا ببرد هم می‌تواند به زیرساخت‌های کشور کمک کند، وجود این صندوق‌ها موجب می‌شود که بخشی از سرمایه‌گذاران حقوقی یا حقیقی که منابع مالی زیادی دارند بتوانند با حضور خود به صنایع نوظهور تنوع ببخشند و سرمایه‌ای مولد ایجاد کنند.این صندوق فرصت مناسبی است که همه افراد با سرمایه‌های بزرگ و کوچک بتوانند در آن شرکت کنند و در رشد و شکوفایی زیرساخت‌های کشور سهیم باشند این نکته لازم به‌ذکر است که هر چه‌قدر به پایان پروژه نزدیک شوید، میزان این سود و ارزش سهام بیشتر خواهد شد؛ صندوق پروژه نه تنها سرمایه‌ی اولیه شما را حفظ خواهد کرد بلکه در آینده و با تمام شدن پروژه یکی از سهامداران آن خواهید بود و می‌توانید هر زمان که میخواهید آن را بفروشید و سود خود به‌همراه اصل سرمایه را دریافت کنید.

و در آخر سرمایه‌گذاری در صندوق پروژه ما را در یک پروژه خاص، سهام‌دار می‌کند و باعث می‌شود از منافع اقتصادی بالای مشارکت واقعی در پروژه‌های سود آور و کلان صنعتی که به مراتب بهتر از سود بانکی است بهره‌مند کند.

قانونی کردن کریپتو برای پرداخت‌های فرامرزی در روسیه

بنا به گزارش‌ها، بانک مرکزی روسیه که پیشینه مخالفت با رمزارزها را به عنوان یک روش پرداخت دارد، موافقت کرده است به دلیل تغییرات ژئوپلیتیکی، امکان پرداخت فرامرزی با کریپتو را فراهم کند.

به گزارش تجارت‌نیوز، بانک مرکزی روسیه بنا به گزارش‌ها پذیرفت که پرداخت‌های فرامرزی به صورت کریپتو در شرایط ژئوپلیتیک فعلی اجتناب‌ ناپذیر است. خبرگزاری محلی TASS روز دوشنبه گزارش داد که بانک مرکزی این کشور رویکرد تنظیم مقررات ارزهای دیجیتال را بازنگری کرد. همچنین با وزارت دارایی برای قانونی کردن کریپتو برای پرداخت های فرامرزی به توافق رسیده‌است. معاون وزیر دارایی الکسی مویزف گفته‌است که بانک مرکزی و وزارت دارایی قصد دارند به زودی پرداخت‌های فرامرزی با رمزارز را قانونی کنند. مویزف اهمیت فعال کردن خدمات رمزنگاری محلی در روسیه را تشریح کرد و خاطرنشان کرد که بسیاری از روس‌ها برای باز کردن کیف پول رمزنگاری به پلتفرم‌های خارجی متکی هستند. این مقام مسئول گفت: «این کار در روسیه با مشارکت نهادهای تحت نظارت بانک مرکزی که موظف به رعایت الزامات مبارزه با پولشویی و شناخت مشتری خود هستند، ضروری است.»

مخالفت با رمزارزها در روسیه

به نقل از کوین‌تلگراف قانونگذاران روسی از نظر پیشینه مخالفت با رمزارزها را به عنوان یک روش پرداخت دارند. در سال ۲۰۲۰، روسیه یک قانون مهم رمزنگاری به نام «در مورد دارایی‌های مالی دیجیتال» به تصویب رساند. این قانون استفاده‌از ارزهای رمزنگاری مانند بیت کوین (BTC) را برای اهداف پرداخت به‌طور رسمی ممنوع می‌کرد. بانک مرکزی روسیه در مورد ایده پرداخت با ارزهای رمزنگاری تردید دارد. زیرا قصد داشت از روبل روسیه به‌عنوان تنها ارز قانونی در این کشور محافظت و استفاده‌کند.

ایده پرداخت های رمزنگاری برای معاملات ملی در آن کشور اواخر سال ۲۰۲۱ مطرح شد. سپس، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه گفت که استفاده از رمزارز برای تجارت منابع انرژی مانند نفت و گاز هنوز زود است.

وضعیت ظاهراً در بحبوحه تحریم‌های اقتصادی غرب تغییر کرد. در ماه می، وزیر صنعت و تجارت اعلام کرد که این کشور دیر یا زود پرداخت های رمزنگاری را قانونی می‌کند. الویرا نابیولینا، رئیس بانک مرکزی روسیه نیز بعداً پیشنهاد کرد که رمزارز می‌تواند برای پرداخت‌های فرامرزی استفاده شود. اما تنها در صورتی که رمزارز وارد سیستم مالی داخلی روسیه نشود. به گفته مویزف، بانک مرکزی در رویکرد خود برای تنظیم صنعت، «با توجه به اینکه وضعیت تغییر کرده است» تجدید نظر کرد. وی افزود که زیرساخت برنامه ریزی شده برای استفاده از ارزهای دیجیتال در بین مرزها «بیش از حد سخت» است. او در پایان گفت: «ما قطعا باید به نحوی آن را قانونی کنیم.»