پول فیات Fiat چیست؟

ارز فیات چیست و چه تفاوتی با ارز رمز پایه دارد؟

اگر بخواهیم ارز فیات را به ساده ترین شکل ممکن تعریف کنیم باید بگوییم ارزی است بدون پشتوانه که اعتبار خود را از دولت ها و عرضه و تقاضای مردم دریافت می کند. دلار و ریال دو نمونه از ارز های فیات هستند اما چرا ارز های فیات به وجود آمدند و اولین Fiat Currency ها چه بودند؟

قبل از ارز های فیات

اگر از دوران مبادلات کالا به کالا بگذریم، به دورانی خواهیم رسید که مردم برای پرداخت هزینه های خود از سکه هایی از جنس طلا، نقره و یا سایر فلزات ارزشمند استفاده می کردند. استاندارد طلا و یا سیستم پولی با پشتوانه طلا به قرن ها پیش باز می گردد. مردم با ضرب سکه هایی از این جنس، به داد و ستد می پرداختند. بعد ها اسکناس رواج پیدا کرد. تمامی پول ها در این زمان بر مبنای طلا بودند. پشتوانه تمام این پول ها فلز ارزشمند طلا بود. منظور از پشتوانه به زبان ساده یعنی معادل اسکناسی که در دست دارید می توانید طلا دریافت کنید. مثلا دولت ایران تعیین می کند که هر اونس طلا قیمتی 500 هزار ریال دارد، به این واسطه مشخص شده است که ارزش ریال یک پانصد هزارم یک اونس طلاست.

چین اولین کشوری بود که تصمیم گرفت پول بدون پشتوانه طلا ایجاد کند. هرچند در قرن 13 ارائه این سیستم پولی موجب شد امپراطوری حاکم بر چین در آن دوران سقوط کند. اما بعد از رکود اقتصادی بریتانیا تصمیم گرفت طلا را از سیستم خود حذف کند. پس از بریتانیا باقی کشور ها نیز کم کم از سیستم پول بدون پشتوانه استقبال کردند. هر چند که در ابتدا در برخی کشور ها با شکست هایی مواجه می شد. این گونه بود که ارز های فیات به وجود آمدند.

ارز فیات چیست؟

ارز فیات ارزی است که توسط دولت یک کشور توزیع می شود. دولت اعلام می کند که این ارز، پول رایج برای پرداخت است، اما این ارز با هیچ کالایی مثل طلا، پشتیبانی نمی شود. منظور اینکه معادل دلار های آمریکا بانکی طلا نگهداری نمی کند!

ارزش این پول از ارتباط عرضه و تقاضا و ایمان مردم به آن پول تامین می شود، و به خاطر ارتباط آن با دولت است که ارزش آن همواره حفظ می شود. دلار آمریکا نمونه ای از ارز فیات است. این پول توسط هیچ نوع کالای فیزیکی پشتیبانی نمی شود، و ارزش آن تماما به دولت آمریکا بستگی دارد. البته این ارزش، از طریق روش مدیریت اقتصاد توسط دولت آمریکا نشات می گیرد و همواره در حال تغییر است. این جا است که در هنگام تبدیل یک ارز فیات به یک پول دیگر، نرخ تبدیل ارز به میان می آید. با این که ارز فیات می تواند کارآمد باشد، اما همین تفکر بی ارزش بودن که در پس آن هست، در نظر افرادی که محتاط هستند خوش نمی آید.

اما این پول فیات Fiat چیست؟ تنها نکته منفی در خصوص پول های فیات نیست که این ارز را زیر سوال می برد.

معایب پول های فیات

قبل از اینکه معایب Fiat را برشمریم، باید واژه نقدینگی آشنا شوید. نقدینگی از واژه نقد گرفته شده است. پول نقد همان پولی است که شما می توانید با آن مبادله کنید. نقدینگی واژه ای عمومی تر است.

نقدینگی به درجه نقد شوندگی دارایی های مختلف در قیمت مشخص اطلاق می شود. مثلا فرض کنید شما برای خرید یک خانه به یک میلیارد پول نیاز دارید اما فقط 800 میلیون پول در بانک دارید. برای 200 میلیون باقی مانده شما باید ماشین خود را بفروشید. در این مثال اگر شما در نهایت یک میلیارد پول برای خرید خانه دارید اما سرعت تامین این دارایی متفاوت است. به زمانی که طول می کشد دارایی شما به پول نقد تبدیل شود، درجه نقدشوندگی گفته می شود.

چک ها نیز نوعی پول نقد محسوب می شوند. چرا که شما با داشتن یک چک روز، می توانید به بانک مراجعه کنید و پول نقد دریافت کنید.

به طور کلی به مجموعه پول شامل سپرده‌های بخش غیر دولتی نزد بانک‌ ها و اسکناس و سکه ها در دست اشخاص و شبه پول شامل سپرده‌های سرمایه‌ گذاری مدت‌ دار، سپرده‌ های قرض‌ الحسنه پس‌ انداز و سپرده‌ های متفرقه نقدینگی گفته می‌شود.

حال ارتباط نقدینگی با پول فیات چیست؟

پیشتر گفتیم این دولت ها هستند که ارزش یک پول را تعیین می کنند. میزان چاپ پول نیز در اختیار دولت هاست. زمانی که پول نقد به مقدار زیادی وجود داشته باشد، قدرت خرید مردم بالا می رود و این موضوع سبب می شود که کالا ها به قیمتی بیشتر از ارزش واقعی خود به فروش برسند. زمانی که سطح پایه ای کالایی افزایش غیر متناسبی را داشته باشد، تورم بالا شکل می گیرد.

از این رو یکی از خطراتی که ارز های فیات در صورت کنترل نکردن درست دولت ها، به وجود می آورند، تورم است.

اگر یک دولت فاسد به چاپ پول ادامه دهد، و اگر مدیریت آن ها نیز ضعیف باشد، تورم بالا به سرعت فراگیر شده و ارز را نابود می کند. از آن جایی که هیچ کالایی از این ارز پشتیبانی نمی کند و یا محدودیتی برای عرضه آن نیست، به سادگی می تواند از کنترل خارج شود، و این موضوع یکی از دلایل و مشکلات اصلی است که برای مقابله با آن، ارزهای رمز پایه ایجاد شدند.

فواید پول های فیات

با این وجود، پول فیات مزایایی نیز دارد. این که این نوع پول به طلا وابسته نیست، باعث می شود کنترل کردن آن آسان تر باشد، و در نتیجه از وقوع فاجعه جلوگیری شود. برای مثال دولت ایالات متحده آمریکا می تواند با کنترل ارزش دلار آمریکا، از اتفاقات و رویدادهای مصیبت بار جلوگیری نماید، مانند رکود اقتصادی سال 2008 که در پی سقوط ارزش پول به وجود آمده بود.

از آن جایی که ارزش قابل تبدیل دلار آمریکا ثابت است، در مقایسه با ارزی که ارزش آن مدام در حال تغییر و بالا و پایین رفتن است، کار را برای اهداف تجاری و ذخیره سازی نیز آسان تر می کند.

ارز فیات در مقایسه با ارز رمز پایه

ارز های دیجیتال دارای شباهت ها و تفاوت هایی با پول های رایج هستند. یکی از شباهت های این دو ارز، نبود پشتوانه فیزیکی برای هر دو است. اما در مقایسه با ارز های فیات عمومیت بهتری دارند. به این معنا که شما با خرید بیت کوین در ایران می توانید در تمام دنیا با آن معامله کنید و نیاز به تغییر ارز با تغییر مرز های جغرافیایی نیست.

رمز ارز ها امنیت بیشتری نسبت به سایر دارایی ها دارند. و از همه مهم تر آنکه تورم ارز های دیجیتال را تهدید نمی کند و این ارز ها را به یک پایگاه امن برای ذخیره دارایی ها تبدیل می کند.

آیا ارزهای رمز پایه می توانند جایگزین پول فیات شوند؟

این موضوع به نظر ممکن و شدنی می آید، و در حقیقت هم اکنون دولت هایی نیز در پی معرفی ارز رمز پایه خودشان هستند.برای این که یک ارز رمز پایه متمرکز بتواند جایگزین ارزهای فیات شود، در قدم اول باید قابل اعتماد بودن خودش را اثبات کند، همچنین احتمالا آن نیز باید یک دارایی وابسته باشد تا بتواند از پس وظایف دلار آمریکا برآمده و باز هم دارای مزایای رمز نگاری باشد.

آینده ارز فیات

به نظر می رسد که در دولت های آینده، بحث معرفی ارزهای رمز پایه داغ تر شود؛ ارزهای فیات جدید که دیجیتال باشند. ایجاد یک ارز غیر متمرکز بعید به نظر می رسد، اما یک سکه رمز گذاری شده که توسط دولت ایجاد شده باشد، می تواند توانایی ردیابی بسیار خوبی را به لطف بلاکچین ارائه دهد.

در آن زمان احتمالا پول کاغذی حذف خواهد شد، اما اصول فیات باقی می مانند، تا کنترل کامل بر همه چیز وجود داشته باشد. البته ارزهای رمز پایه سنتی نیز همانند همیشه به خوبی در کنار آن ها عمل خواهند کرد. این موضوع چگونه بر نحوه انجام تجارت در دنیا تاثیر می گذارد؟ برای پاسخ به این سوال باید منتظر باشیم.

پول فیات (Fiat money) چیست؟

پول فیات (Fiat Money) ارزی است که یک دولت آن را چاپ می‌کند اما یک کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره از آن پشتیبانی نمی‌کند، بلکه خود دولت ضامن ارزش آن می‌باشد. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده آن بدست می‌آید نه ارزش کالایی که پشتوانه آن است. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن، ارزهای فیات هستند، از جمله دلار آمریکا، یورو و سایر ارزهای اصلی جهانی. با ادامه این مطلب از زرد نیوز همراه باشید

نکات مهم

• پول فیات ارزی است که یک دولت آن را چاپ و از آن پشتیبانی می‌کند و کالایی مانند طلا حافظ ارزش آن نیست.
• پول فیات به بانک‌های مرکزی کنترل بیشتری بر اقتصاد می‌دهد. زیرا آن‌ها می‌توانند میزان چاپ پول را کنترل کنند.
• اکثر ارزهای کاغذی مدرن، مانند دلار آمریکا، ارزهای فیات هستند.
• یکی از خطرات پول فیات این است که دولت‌ها مقدار زیادی از آن را چاپ می‌کنند و در نتیجه تورم فوق العاده‌ای ایجاد می‌شود.

آشنایی با پول فیات

اصطلاح “fiat” یک واژه لاتین است که اغلب به عنوان “آن را باید” یا “اجازه دهید انجام شود” ترجمه می‌شود. بنابراین، ارزهای فیات فقط به این دلیل ارزش دارند که دولت صادرکننده آن ضامن ارزش آن است. به عبارات دیگر، پول فیات به خودی خود، هیچ کاربردی ندارد.

ارز فیات زمانی به وجود آمد که دولت‌ها از یک کالای فیزیکی با ارزش مانند طلا یا نقره سکه ضرب می‌کردند یا یک پول کاغذی چاپ می‌کردند که می‌‌شد آن را برای خرید مقدار مشخصی از کالای فیزیکی استفاده کرد. با این حال، (پول) فیات غیرقابل تبدیل است و از آنجایی که هیچ کالای پشتوانه‌ای ندارد، قابل معاوضه نیست.

از آنجایی که پول فیات به ذخایر فیزیکی مانند ذخیره ملی طلا یا نقره مرتبط نیست، خطر از دست رفتن ارزش آن به دلیل تورم یا حتی بی ارزش شدنش در صورت ابر تورم وجود دارد. در برخی از بدترین نمونه‌های ابر تورم، مانند مجارستان پس از جنگ جهانی دوم، نرخ تورم می‌تواند در یک روز دو برابر شود.

علاوه بر این، اگر مردم اعتماد خود را به پول یک کشور از دست بدهند، آن پول دیگر ارزشی نخواهد داشت. این بسیار متفاوت از ارزی است که برای مثال، طلا پشتوانه آن است. چراکه بازار‌های مختلف مانند ساخت زیورآلات، دکوراسیون و همچنین ساخت وسایل الکترونیکی، فضاهایی هستند که تقاضای طلا در آن‌ها وجود دارد.

تاریخچه پول فیات در ایالات متحده

دلار آمریکا به عنوان پول فیات و رسمی این کشور در نظر گرفته شده که برای پرداخت بدهی‌های خصوصی و دولتی پذیرفته می‌شود. پول رسمی اساساً هر ارزی است که دولت آن را قانونی اعلام کند. بسیاری از دولت‌ها یک ارز فیات صادر می‌کنند، سپس با تنظیم آن به عنوان استاندارد بازپرداخت بدهی، آن را به پول رسمی کشور تبدیل می‌کنند.

در گذشته مالی ایالات متحده، پشتوانه پول این کشور طلا (و در برخی موارد، نقره) بوده است. با تصویب قانون بانکداری اضطراری در سال ۱۹۳۳، دولت فدرال شهروندان را از مبادله ارز با طلای دولتی منع کرد. سیستم مالی “استاندارد طلا“، از پول ایالات متحده با طلای فدرال حمایت می‌کرد. اما در سال ۱۹۷۱ و زمانی که ایالات متحده نیز تبادل طلا با دولت‌های خارجی در ازای دلار آمریکا را متوقف کرد، فعالیت این سیستم مالی به طور کامل پایان یافت.

از آن زمان و همانطور که روی اسکناس‌ها قبلا چاپ می‌شد، دلارهای آمریکا توسط “اعتماد و اعتبار کامل” دولت ایالات متحده پشتیبانی می‌شود و به عنوان “پول رسمی برای بازپرداخت همه بدهی‌های دولتی و خصوصی” قابل استفاده می‌باشد، اما “قابل تعویض با پول قانونی در خزانه داری ایالات متحده یا در هیچ بانک فدرال رزرو نیست”. دلار آمریکا حالا “پول رسمی” این کشور است و بر خلاف “پول قانونی” ، قابل تعویض با طلا و سایر کالا‌ها می‌باشد.

مزایا و معایب پول فیات

مزایا

پول فیات به عنوان یک ارز زمانی خوب عمل می‌کند که بتواند نقش‌هایی که اقتصاد از آن به‌ عنوان واحد پولی انتظار دارد را ایفا کند. این نقش‌ها عبارتند از حفظ ارزش، ارائه یک حساب عددی و تسهیل مبادلات. همچنین دارای حق الضرب عالی می‌باشد، به این معنی که تولید آن مقرون به صرفه تر از ارزی است که مستقیماً به یک کالا وابسته است.

ارزهای فیات در قرن بیستم تا حدی به این دلیل اهمیت یافتند که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی به دنبال محافظت از اقتصاد خود در پول فیات Fiat چیست؟ برابر بدترین تأثیرات رونق و رکود طبیعی چرخه تجاری بودند. از آنجایی که پول فیات مانند طلا منبعی کمیاب یا ثابت نیست، بانک‌های مرکزی کنترل بسیار بیشتری بر عرضه آن دارند. این امر به آن‌ها قدرت می‌دهد تا متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت نوسان را کنترل کنند. به پول فیات Fiat چیست؟ عنوان مثال، فدرال رزرو ایالات متحده دو وظیفه پایین نگه داشتن نرخ بیکاری و تورم را بر عهده دارد.

معایب

با این حال، بحران وام مسکن در سال ۲۰۰۷ و رکود مالی متعاقب آن، این باور که بانک‌های مرکزی لزوماً می‌توانند با تنظیم عرضه پول از بحران اقتصادی یا رکود جدی آن جلوگیری کنند را متزلزل کرد. برای مثال، ارزی که طلا پشتوانه آن است، به دلیل محدودیت عرضه طلا، عموماً از پول فیات پایدارتر است. پول فیات به دلیل عرضه نامحدود، فرصت‌های بیشتری برای ایجاد حباب دارد.

پول فیات دارای انعطاف پذیری می‌باشد و به بانک‌های مرکزی اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری روی اقتصاد داشته باشند. علاوه بر این، حق الضرب آن بسیار مقرون به صرفه و اقتصادی است.

با این حال، پول فیات همیشه خطر تورم را به همراه دارد و با آن نمی‌توان به طور کامل از اقتصاد محافظت کرد. همچنین، خطر ایجاد حباب اقتصادی همیشه وجود دارد.

مثالی از عدم موفقیت پول فیات: ابر تورم

کشور آفریقایی زیمبابوه نمونه‌ای از بدترین حالت ممکن را در اوایل دهه ۲۰۰۰ تجربه کرد. در پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی این کشور با سرعتی سرسام آور شروع به چاپ پول کرد که در نتیجه آن ابر تورم ایجاد شد. کارشناسان معتقدند در آن زمان، این ارز ۹۹/۹ درصد از ارزش خود را از دست داد. قیمت‌ها به سرعت افزایش یافت و مصرف‌کنندگان مجبور به حمل کیسه‌های پول فقط برای خرید کالاهای اساسی شدند. در اوج بحران، دولت زیمبابوه مجبور به انتشار اسکناس ۱۰۰ تریلیون دلاری زیمبابوه شد. در نهایت، ارزهای خارجی بیشتر از دلار زیمبابوه مورد استفاده قرار گرفت.

چرا پول فیات ارزشمند است؟

برخلاف پول‌های مبتنی بر کالا مانند سکه‌های طلا یا اسکناس‌های کاغذی قابل تعویض

با فلزات گرانبها (مثل کوپن‌ها)، پول فیات کاملاً با اطمینان و اعتماد کامل به دولت صادرکننده آن پشتیبانی می‌شود. یکی از دلایلی که این امر یک برتری محسوب می‌شود این است که دولت‌ها از شما می‌خواهند که مالیات را با پول فیاتی که صادر می‌کنند، بپردازید. از آنجایی که همه باید مالیات بپردازند و در غیر این صورت با مجازات‌های سخت یا زندان مواجه می‌شوند، مردم در پرداخت آن را می‌پذیرند (این به عنوان نظریه چارتالیسم شناخته می‌شود). سایر نظریه‌های پول، مانند نظریه اعتبار، معتقدند که از آنجایی که همه پول‌ها یک رابطه اعتباری و بدهی دارند، مهم نیست که پول توسط چیزی برای حفظ ارزش آن پشتیبانی شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می‌کنند؟

قبل از قرن بیستم، اکثر کشورها از نوعی استاندارد طلا یا ضمانت یک کالا برای تعیین و حفظ ارزش پول استفاده می‌کردند. با افزایش مقیاس و گستره تجارت و امور مالی بین‌المللی، مقدار محدود طلایی که از معادن و انبارهای بانک مرکزی بیرون می‌آمد نمی‌توانست با ارزش جدیدی که ایجاد می‌شد هماهنگی داشته باشد و باعث اختلالات جدی در بازارها و تجارت جهانی می‌شد. پول فیات به دولت‌ها انعطاف بیشتری برای مدیریت پول خود، تعیین سیاست‌های پولی و ثبات بازارهای جهانی می‌دهد. همچنین به سیستم “بانکداری ذخیره کسری” اجازه می‌دهد که به بانک‌های تجاری اجازه دهند مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام‌گیرندگان چاپ کنند.

‌گزینه‌های جایگزین پول فیات کدام‌اند؟

امروزه تقریباً هر کشوری دارای پول رسمی است که همان پول فیات می‌باشد. با اینکه که شما می‌توانید طلا و سکه.های طلا را بخرید و بفروشید، این سکه‌ها به ندرت در مبادله یا برای خریدهای روزمره استفاده می‌شوند و بیشتر یک دارایی کلکسیونی یا سوداگرانه هستند. ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، در دهه گذشته برای ماهیت تورمی ارزهای فیات چالشی ایجاد کرده‌اند. اما علیرغم افزایش علاقه و پذیرش آن‌ها، به نظر نمی‌رسد این دارایی‌های مجازی به معنای سنتی “پول” کاربرد داشته باشند.

آیا استفاده از پول فیات به ابر تورم منجر نمی‌شود؟

زمانی که یک کشور واحد پولی خود را چاپ می‌کند، همیشه امکان ابرتورم وجود دارد. با این حال، اکثر کشورهای توسعه یافته تنها دوره‌های متوسطی از تورم را تجربه کرده‌اند. در واقع، داشتن سطح پایین و ثابت تورم به عنوان یک پول فیات Fiat چیست؟ محرک مثبت برای رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری تلقی می‌شود. زیرا مردم را تشویق می‌کند تا پول خود را به جای بیکار ماندن و از دست دادن قدرت خرید در طول زمان روی کار بگذارند.

داشتن یک ارز نسبتاً قوی و با ثبات نه تنها یکی از وظایف بانک‌های مرکزی مدرن است، بلکه ارزش پولی که به سرعت کاهش می‌یابد برای تجارت و تامین مالی مضر است. علاوه بر این، مشخص نیست که آیا ابر تورم‌ ناشی از “چاپ اضطراری” پول است یا خیر. در واقع، ابر تورم‌ها همواره‌ در طول تاریخ اتفاق افتاده‌اند. حتی زمانی که ارزش پول بر اساس فلزات گرانبها بوده است. و همه ابر تورم‌های معاصر با یک فروپاشی اساسی در اقتصاد تولید و یا بی ثباتی سیاسی در کشور آغاز شده‌اند.

ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟

ارز فیات یا پول بی‌پشتوانه مانند دلار آمریکا، در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده‌اش می‌گیرد و برخلاف پول کالایی ارزش آن به یک پول فیات Fiat چیست؟ پول فیات Fiat چیست؟ کالای فیزیکی بستگی ندارد. فیات از واژه لاتین به همین نام و به معنی «بگذارید انجام شود» گرفته شده‌ است. دولتی که پول فیات را چاپ می‌کند، عامل تعیین‌کننده در ارزش آن است. در حال حاضر بسیاری از کشورها از سیستم ارز فیات برای خرید کالا، خدمات، سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری استفاده می‌کنند. این سیستم پولی در واقع جایگزین استاندارد طلا و پول کالایی شده است.

پیدایش پول فیات
پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟
منشا پیدایش پول فیات به قرن‌ها پیش در کشور چین و زمانی که استان سیچوآن تصمیم گرفت پول کاغذی خود را در قرن ۱۱ چاپ کند، برمی‌گردد. در ابتدا این پول به ابریشم، طلا یا نقره قابل تبدیل بود. اما در نهایت با روی کار آمدن قوبلای خان، سیستم ارزی فیات را در قرن ۱۳ به راه انداخت. این سیستم ارزی برای امپراتوری مغول گران تمام شد، به طوری که مورخان هزینه‌کردن‌های بی‌رویه و ابرتورم ناشی از آن را از دلایل اصلی سقوط این امپراتوری می‌دانند.

در قرن ۱۷ام پول فیات در قاره اروپا و کشورهای اسپانیا، هلند و سوئد نیز مورد استفاده قرار گرفت. سیستم ارز فیات در سوئد با شکست مواجه شد و دولت آن را با استاندارد نقره جایگزین کرد. در دو قرن آتی، فرانسه نو و مستعمرات سیزده‌‌گانه در آمریکای شمالی نیز این سیستم را به کار گرفتند و بعدها دولت فدرال ایالات متحده نیز از آن استفاده کرد.

در قرن ۲۰ام میلادی دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال ۱۹۳۳ به بعد دولت، مبادله پول‌های کاغذی با طلا را متوقف ساخت. در سال ۱۹۷۲ نیز به دستور رئیس‌جمهور وقت، ریچارد نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.

ارزهای فیات و استاندارد طلا
پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟
استاندارد طلا اجازه تبدیل اسکناس‌های کاغذی به طلا را می‌داد. در واقع پشتوانه تمامی پول‌های کاغذی منابع محدود طلا بود که توسط دولت نگهداری می‌شد. تحت سیستم ارزی با پشتوانه طلا، دولت‌ها و بانک‌ها تنها در صورت داشتن ذخایر طلا، قادر به معرفی مقدار برابری از ارز جدید به اقتصاد بودند. این سیستم پولی، جلوی دولت را از خلق پول و افزایش ارزش آن تنها بر مبانی فاکتورهای اقتصادی می‌گرفت.

در سوی دیگر، تحت سیستم ارز فیات پول دیگر به دارایی یا کالای به خصوصی قابل تبدیل نیست. دولتمردان با پول‌های فیات، به طور مستقیم می‌توانند بر روی ارزش ارزهای ملی تاثیر گذاشته و آن را به شرایط اقتصادی کشور پیوند زنند. در این سیستم پولی، دولت و بانک‌های مرکزی اساسی‌ترین نقش را در مواجهه با رویدادهای مالی مختلف مانند ایجاد بانکداری ذخیره کسری یا تسهیلات کمی ایفا می‌کنند.

طرفداران استاندارد طلا معتقدند که این سیستم ارزی به دلیل پشتیبانی شدن توسط یک دارایی فیزیکی و باارزش، از ثبات بیشتری برخوردار است. در مقابل طرفدران پول‌های فیات عقیده دارند که قیمت طلا به خودی خود بی‌ثبات است. در قالب این مفهوم، ارزش هر دو نوع سیستم پولی نوسان خواهد داشت. اما در سیستم ارزی فیات، دولت در دوران اضطرار اقتصادی انعطاف بیشتری در اقدامات ضروری خواهد داشت.

مزایا و معایب پول‌ فیات
پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟
متخصصین حوزه مالی و اقتصاددانان در حمایت از ارزهای فیات هم عقیده نیستند. مدافعان و مخالفان آن مزایا و معایب زیر را برای ارزهای فیات مطرح می‌کنند:

کمیابی (Scarcity): پول‌ فیات از کمیابی کالا یا دارایی فیزیکی مانند طلا تاثیر نمی‌پذیرد.

هزینه: خلق پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی به‌صرفه‌تر است.

واکنش‌پذیر: پول فیات این قدرت را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار می‌دهد که نسبت به بحران‌های اقتصادی انعطاف کافی را داشته باشند.

مبادلات بین‌المللی: ارزهای فیات توسط تعداد زیادی از کشورها در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این باعث ارائه فرم قابل قبولی از پول برای مبادلات تجاری شده است.

راحتی: برخلاف طلا، پول فیات به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری، محافظت، نظارت و دیگر امور هزینه‌زا باشد، نیست.

نبود ارزش ذاتی: ارزهای فیات فاقد ارزش ذاتی هستند. این به دولت‌ها امکان «خلق پول از هیچ چیز» را می‌دهد که می‌تواند به ابرتورم و در نهایت سقوط سیستم اقتصادی یک کشور منجر شود.

سابقه تاریک: از نظر نمونه‌های تاریخی، پیاده‌سازی سیستم‌ ارزی فیات معمولاً پول فیات Fiat چیست؟ به سقوط نظام‌های مالی ختم شده است که بیانگر خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.

ارز فیات و ارز دیجیتال
پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟
تنها مشابهت بین ارز فیات و ارز دیجیتال در نداشتن پشتوانه فیزیکی آن‌هاست. در حالی که ارز فیات توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شود، ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکزی دارند.

تفاوت آشکار این دو سیستم پولی، در نحوه ایجاد پول‌های جدید در هر یک از آن‌هاست. بیت کوین به عنوان نمونه برتر ارزهای دیجیتال، در مقایسه با پول‌های فیات که در کنترل بانک‌هاست و اساساً می‌توانند بدون هیچ پایه و اساسی به وجود آیند، عرضه و تعداد سکه محدودی دارد.

به عنوان شکل دیجیتالی پول، ارزهای دیجیتال هیچ قرین فیزیکی ندارند و به هیچ مرزی محدود نمی‌شوند. علاوه بر این، تراکنش‌‌ها در ارزهای دیجیتال برگشت‌ناپذیر است در حالی که در ارزهای فیات اینگونه نیست.

لازم به اشاره است که بازار ارز دیجیتال دربرابر بازارهای سنتی و مبادلات ارزی بسیار کوچکتر و پرنوسان‌تر است. این یکی از دلایلی است که مانع از فراگیر شدن و پذیرش گسترده این ارزها در عرصه بین‌المللی شده است. اما با رشد بازار ارزهای دیجیتال، به احتمال زیاد نوسان آن نیز کمتر و کمتر خواهد شد.

نتیجه‌گیری
آینده هیچ یک از سیستم‌های ارزی از قطعیت لازم برخوردار نیست. در حالی که ارزهای پول فیات Fiat چیست؟ دیجیتال راه‌ زیادی برای پیمودن و مواجه شدن با موانع مختلف در پیش دارند، تاریخ ارزهای فیات بیانگر آسیب‌پذیر بودن این نوع از پول بوده است.

این از دلایل اصلی حرکت برخی از مردم به سوی سیستم ارز دیجیتال و استفاده از آن‌ها در تراکنش‌های مالی است.

یکی از تفکرات اصلی بیت کوین و ارزهای دیجیتال، کشف شکل جدیدی از پول بر روی شبکه‌ای توزیع شده‌ و همتا به همتا بوده است. بیت کوین می‌تواند به عنوان یک شبکه‌ی اقتصادیِ جایگزین نقش مهمی در آینده اقتصاد جهانی ایفا کند.

پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟

پول فیات یک ارز بدون ارزش ذاتی است که اغلب با مقررات دولتی به عنوان پول ملی در نظر گرفته می شود. این نوع ارز، ارزش دولت را حفظ می کند و احزاب درگیر در مبادله با ارزش آن توافق می کنند. پول فیات به بانک های مرکزی دولت کنترل بیشتری بر اقتصاد می دهد؛ چرا که قدرت میزان چاپ ارز را در اختیار دارند. اما یکی از خطرهای مالی فیات این است که دولت ها بیش از حد آن را چاپ کنند و منجر به افزایش تورم شود. در ادامه با ارزنگار همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در مورد ارز فیات کسب نمایید.

پول فیات

پول فیات یک ارز دولتی است که با کالایی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود بلکه توسط دولت صادر کننده آن پشتیبانی می شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده ناشی می شود، نه ارزش کالایی که از آن حمایت کند. بیشتر ارزهای مدرن کاغذی فیات می باشند و از جمله آنها می توان به دلار آمریکا، یورو و سایر ارزهای مهم جهانی اشاره کرد. بنابراین پول فیات فقط به این دلیل ارزش دارد، که دولت آن ارزش را حفظ می کند یا به این دلیل که دو طرف در یک معامله درمورد ارزش آن توافق دارند. از نظر تاریخی، دولت ها ارزهای خود را با پشتوانه کالاهای فیزیکی با ارزش، مانند طلا و نقره چاپ می کردند که می توانست برای مقدار مشخصی از کالای فیزیکی بازخرید شود. اما در حال حاضر پول فیات غیرقابل برگشت است و قابل بازپرداخت نیست.
از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، در صورت عدم کنترل در چاپ با مشکلاتی نظیر تورم یا حتی بی ارزش شدن، مواجه خواهد شد. در صورتیکه مردم اعتماد به پول فیات یک کشور را از دست دهند، این پول دیگر ارزش نخواهد داشت.

ظهور ارز فیات

پول فیات قرن ها پیش در چین ایجاد شد. استان سیچوان از قرن ۱۱ صدور پول کاغذی را آغاز کرد. در ابتدا از این پول کاغذی برای مبادله ابریشم، طلا یا نقره استفاده می شد، اما پس از به قدرت رسیدن كوبلای خان در قرن سیزدهم یك سیستم ارزی فیات تأسیس شد. مورخان ادعا می کنند که این پول در سقوط امپراطوری مغول نقش مهمی داشته است زیرا منجر به هزینه های زیاد و بیش از حد شده است.

پول فیات در قرن ۱۷ نیز در اروپا مورد استفاده قرار گرفت و توسط اسپانیا، سوئد و هلند تصویب شد. این سیستم در سوئد یک شکست بود و دولت سرانجام آن را برای استاندارد نقره کنار گذاشت. تا قرن بیستم نیز ایالات متحده به استفاده از ارز مبتنی بر کالاها با مبنای کمی محدود ادامه داد. اما در سال ۱۹۳۳، دولت به عمل مبادله پول كاغذی برای طلا پایان داد. در سال ۱۹۷۲ ایالات متحده آمریکا استاندارد طلا را به کلی کنار گذاشت و این منجر به استفاده از ارز فیات در سراسر جهان شد.

برخی از جوانب مثبت و منفی استفاده از ارز فیات

اقتصاددانان و دیگر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات به اتفاق آرا نرسیده اند. مدافعان و مخالفان با شور و شوق درباره جوانب مثبت و منفی این سیستم ارزی استدلال می کنند. در ادامه به برخی از این جوانب مختلف اشاره شده است:

کمبود: پول فیات با کمبود کالای جسمی مانند طلا تحت تأثیر قرار نمی گیرد و محدود نمی شود.
هزینه: پول فیات نسبت به پول مبتنی بر کالاها برای تولید مقرون به صرفه تر است.
پاسخگویی: پول فیات انعطاف پذیری دولت ها و بانک های مرکزی آنها را برای مقابله با بحران های اقتصادی فراهم می کند.
تجارت بین الملل: ارز فیات در بیشتر کشورها در سراسر جهان استفاده می شود و این یک ارز قابل قبول برای تجارت بین المللی است.
راحتی: بر خلاف طلا، پول فیات وابسته به ذخایر فیزیکی نیست و نیازی به ذخیره، محافظت، نظارت و سایر مطالبات گران قیمت ندارد.
بدون ارزش ذاتی: ارز فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این امر به دولت ها این امکان را می دهد تا بدون داشتن هیچ پشتوانه فیزیکی، ارز ایجاد كنند. اما این روند می تواند منجر به افزایش تورم و سقوط سیستم اقتصادی آنها شود.
ریسک تاریخی: از نظر تاریخی، اجرای سیستم های ارزی فیات به طور معمول به سقوط مالی منجر شده است که نشان می دهد این سیستم ها خطرات خاصی را به همراه دارند.

پول یا ارز فیات (Fiat Currency) چیست؟

پول فیات یک ارز بدون ارزش ذاتی است که اغلب با مقررات دولتی به عنوان پول ملی در نظر گرفته می شود. این نوع ارز، ارزش دولت را حفظ می کند و احزاب درگیر در مبادله با ارزش آن توافق می کنند. پول فیات به بانک های مرکزی دولت کنترل بیشتری بر اقتصاد می دهد؛ چرا که قدرت میزان چاپ ارز را در اختیار دارند. اما یکی از خطرهای مالی فیات این است که دولت ها بیش از حد آن را چاپ پول فیات Fiat چیست؟ کنند و منجر به افزایش تورم شود. در ادامه با ارزنگار همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در مورد ارز فیات کسب نمایید.

پول فیات

پول فیات یک ارز دولتی است که با کالایی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود بلکه توسط دولت صادر کننده آن پشتیبانی می شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده ناشی می شود، نه ارزش کالایی که از آن حمایت کند. بیشتر ارزهای مدرن کاغذی فیات می باشند و از جمله آنها می توان به دلار آمریکا، یورو و سایر ارزهای مهم جهانی اشاره کرد. بنابراین پول فیات فقط به این دلیل ارزش دارد، که دولت آن ارزش را حفظ می کند یا به این دلیل که دو طرف در یک معامله درمورد ارزش آن توافق دارند. از نظر تاریخی، دولت ها ارزهای خود را با پشتوانه کالاهای فیزیکی با ارزش، مانند طلا و نقره چاپ می کردند که می توانست برای مقدار مشخصی از کالای فیزیکی بازخرید شود. اما در حال حاضر پول فیات غیرقابل برگشت است و قابل بازپرداخت نیست.
از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، در صورت عدم کنترل در چاپ با مشکلاتی نظیر تورم یا حتی بی ارزش شدن، مواجه خواهد شد. در صورتیکه مردم اعتماد به پول فیات یک کشور را از دست دهند، این پول دیگر ارزش نخواهد داشت.

ظهور ارز فیات

پول فیات قرن ها پیش در چین ایجاد شد. استان سیچوان از قرن ۱۱ صدور پول کاغذی را آغاز کرد. در ابتدا از این پول کاغذی برای مبادله ابریشم، طلا یا نقره استفاده می شد، اما پس از به قدرت رسیدن كوبلای خان در قرن سیزدهم یك سیستم ارزی فیات تأسیس شد. مورخان ادعا می کنند که این پول در سقوط امپراطوری مغول نقش مهمی داشته است زیرا منجر به هزینه های زیاد و بیش از حد شده است.

پول فیات در قرن ۱۷ نیز در اروپا مورد استفاده قرار گرفت و توسط اسپانیا، سوئد و هلند تصویب شد. این سیستم در سوئد یک شکست بود و دولت سرانجام آن را برای استاندارد نقره کنار گذاشت. تا قرن بیستم نیز ایالات متحده به استفاده از ارز مبتنی بر کالاها با مبنای کمی محدود ادامه داد. اما در سال ۱۹۳۳، دولت به عمل مبادله پول كاغذی برای طلا پایان داد. در سال ۱۹۷۲ ایالات متحده آمریکا استاندارد طلا را به کلی کنار گذاشت و این منجر به استفاده از ارز فیات در سراسر جهان شد.

برخی از جوانب مثبت و منفی استفاده از ارز فیات

اقتصاددانان و دیگر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات به اتفاق آرا نرسیده اند. مدافعان و مخالفان با شور و شوق درباره جوانب مثبت و منفی این سیستم ارزی استدلال می کنند. در ادامه به برخی از این جوانب مختلف اشاره شده است:

کمبود: پول فیات با کمبود کالای جسمی مانند طلا تحت تأثیر قرار نمی گیرد و محدود نمی شود.
هزینه: پول فیات نسبت به پول مبتنی بر کالاها برای تولید مقرون به صرفه تر است.
پاسخگویی: پول فیات انعطاف پذیری دولت ها و بانک های مرکزی آنها را برای مقابله با بحران های اقتصادی فراهم می کند.
تجارت بین الملل: ارز فیات در بیشتر کشورها در سراسر جهان استفاده می شود و این یک ارز قابل قبول برای تجارت بین المللی است.
راحتی: بر خلاف طلا، پول فیات وابسته به ذخایر فیزیکی نیست و نیازی به ذخیره، محافظت، نظارت و سایر مطالبات گران قیمت ندارد.
بدون ارزش ذاتی: ارز فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این امر به دولت ها این امکان را می دهد تا بدون داشتن هیچ پشتوانه فیزیکی، ارز ایجاد كنند. اما این روند می تواند منجر به افزایش تورم و سقوط سیستم اقتصادی آنها شود.
ریسک تاریخی: از نظر تاریخی، اجرای سیستم های ارزی فیات به طور معمول به سقوط مالی منجر شده است که نشان می دهد این سیستم ها خطرات خاصی را به همراه دارند.