انواع توکن ها کدام هستند؟

بلاک چین کنسرسیوم یا مشارکتی

راهنمای جامع توکن ابزاری (Utility Token): کاربرد یوتیلیتی توکن چیست؟

نام توکن‌ کاربردی یا Utility Token در فضای عظیم بلاک‌چین و رمز ارزها عموما همراه با نام پروژه‌ها شنیده می‌شود. توکن‌های کاربردی که با نام‌های توکن یوتیلیتی، توکن ابزاری و توکن سودمند نیز شناخته می‌شوند به ما امکان استفاده از محصولات و خدمات آتی یک شرکت را خواهند داد. نوع دسترسی ارائه‌شده از جانب این توکن‌ها اگرچه ارزشمند است اما به‌ هیچ وجه ضمانت‌شده نیست و به‌ عنوان سرمایه‌گذاری نمی‌توان به آن‌ها چشم دوخت؛ از این‌رو بسیاری از کشورها نیز قوانین نظارتی تدوین‌شده‌ای برای آن‌ها ندارند.

شرکت‌ها جهت سهولت دسترسی مشتریان و کاربران خود به خدمات و پیشنهادات احتمالی آینده‌، از توکن‌های کاربردی استفاده می‌کنند. این یکی از استراتژی‌هایی است که ازطریق آن پروژه‌های خود را تامین مالی می‌کنند؛ از این‌رو توکن‌های ابزاری گاهی با هیجان‌های ناشی از تبلیغات و پیش‌بینی‌های نه‌چندان دقیق روبه‌رو خواهند شد. این شرایط، سرمایه‌گذاری در این دارایی‌ها را تا حد زیادی خطرناک کرده است.

کاربرد توکن‌ ابزاری چیست؟

توکن‌های ابزاری بسیار منعطف بوده و کاربردشان به هدف توسعه‌دهنده‌ وابسته است. همان‌طور که به آن اشاره شد توکن‌های یوتیلیتی دسترسی به خدمات یا محصولات مشخصی را در یک بلاک‌چین فراهم می‌سازند. به بیان دیگر جهت اعمال دستورات لازم در شبکه‌ی یک آلتکوین گاهی به وجود یک انواع توکن ها کدام هستند؟ توکن کاربردی معین نیاز خواهید داشت.

اگر بخواهیم رمز ارزها را نوعی پول دیجیتال توصیف کنیم؛ بنابراین توکن‌های ابزاری نوعی نرم‌افزار خواهند بود که می‌توانند برای انتقال ارزش مورد استفاده‌ واقع شوند، اما توجه داشته باشید که هدف اصلی پیدایش چنین محصولاتی این نیست.

کاربران برای مبادله‌ دارایی‌های دیجیتال خود در صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) و یا استفاده از هر یک از امکانات پلتفرم‌های امورمالی غیرمتمرکز (DeFi) به توکن‌های بومی، که همان توکن‌های یوتیلیتی هستند، نیاز پیدا می‌کنند. این توکن‌ها علاوه‌براین، برای اهدای پاداش به کاربران فعال و سرمایه‌گذاران به مصرف خواهند رسید. شاید جالب باشد بدانید توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) نیز نوعی توکن کاربردی منحصر‌به‌فرد هستند.

تفاوت توکن‌ کاربردی با توکن‌ اوراق‌ بهادار (Security tokens) چیست؟

توکن‌های اوراق بهادار (Security tokens) همان‌طور که از اسم‌شان پیداست نشانگر مالکیت شرکت مادر خود بوده و تفاوت اصلی آن‌ها با توکن‌های ابزاری در نحوه‌ ارزش‌گذاری آن‌هاست. این توکن‌ها که توسط سازمان‌های نظارتی دولت‌ها تنظیم و قانون‌گذاری می‌شوند درمقایسه با توکن‌های کاربردی از امنیت بهتری برخوردار بوده و سودی متناسب با عملکرد شرکت صادرکننده‌ی خود به دارندگان خواهند داد.

توکن‌های اوراق بهادار یکی از هیجان‌انگیزترین کاربردهای بلاک‌چین را به خود اختصاص داده‌اند. برخلاف ماهیت و هدف توکن‌های کاربردی که پیش‌تر به آن اشاره شد، توکن‌های اوراق بهادار بر مالکیت دارایی‌های دیجیتالی یا حتی فیزیکی مانند سهام مشاور املاک دلالت دارند.

توکن‌های اوراق بهادار با ارائه‌ راهکاری برای افزایش پورتفولیوی سرمایه‌گذاری در بازار رمز ارزها، به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا سهام خود را به‌صورت توکنی‌شده به فروش رسانده و فرصت‌های مالکیتی را به گروه‌ عظیمی از سرمایه‌گذاران با قیمتی مناسب ارائه دهند.

توکن‌های اوراق بهادار همگرایی صنعت مالی سنتی را با بازار انقلابی و نوین رمز ارز نشان می‌دهند که در آن سرمایه‌گذاران با بهره‌مندی از امکانات توکن‌های رمزنگاری‌شده به‌ راحتی در کسب‌وکار سنتی و کلاسیک سرمایه‌گذاری می‌کنند.

توکن‌های اوراق بهادار برخلاف توکن‌های کاربردی توسط سازمان‌های نظارتی دولت آمریکا، مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)، بررسی خواهند شد. این توکن‌ها به ‌وسیله‌ یک رویداد توزیع اولیه به علاقه‌مندان ارائه شده و ارزش آن‌ها وابسته به شرکت صادرکننده‌ می‌باشد.

برخی از انواع توکن‌های اوراق بهادار عبارتند از: Sia Funds، Bcap (Blockchain Capital) و Science Blockchain.

توکن‌ سهام (Equity Token) چیست؟

حال که درخصوص توکن کاربردی و تفاوت آن با توکن‌های اوراق بهادار سخن گفتیم، بهتر است به نوع دیگر این توکن‌ها یعنی توکن‌های سهام نیز اشاره کنیم. توکن‌های سهام که به نوعی زیرمجموعه‌ توکن‌های اوراق بهادار هستند، به دارندگان خود طیف وسیعی از امتیازات را ارائه می‌کنند. این توکن‌ها برای سرمایه‌گذارانی که مشتاق مشارکت در فرآیند تصمیم‌گیری شرکت موردنظر هستند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

این توکن‌‌ها معرف سهام دارایی پشتوانه‌ی خود بوده که معمولا ارزش سهام یک شرکت را با تمام قوانین و ضوابط وابسته بر بستر بلاک‌چین ذخیره می‌کنند. سازمان‌های تنظیم‌کننده‌‌ی هر کشور این توکن‌ها را قانون‌گذاری و با صدور مجوز‌های لازم از حقوق سرمایه‌گذاران صیانت می‌‌کنند.

پس از توزیع از طریق رویداد عرضه‌ی اولیه‌ عمومی، توکن‌های سهام به دارندگان خود امتیاز شرکت در فرآیند تصمیم‌گیری مسائل شرکت صادرکننده‌ی خود را داده و از این طریق حق مشارکت و حضور سهام‌داران را براساس دارایی تحت اختیار تسهیل می‌نمایند.

توکن‌های سهام با استفاده از قراردادهای هوشمند اتریوم که مبتنی بر استاندارد ERC-20 هستند دارندگان خود را تبدیل به سهام‌داران کرده و سپرده‌‌گذاری آن‌ها را با عملکرد مالی شرکت تابعه همگام‌سازی خواهند کرد.

Enegra (EGX) و BFToken برخی از انواع توکن‌های سهام هستند که عملکرد خوبی از زمان پیدایش خود داشته‌اند.

توکن‌ ابزاری چه تفاوتی با توکن‌ سهام دارد؟

بارزترین تفاوت توکن‌های ابزاری و سهام در این است که نوع اول تنها دسترسی به خدمات شرکت صادرکننده‌ی خود را میسر کرده و بنابراین توسط نهادهای قانون‌گذار نظارت نمی‌شوند. در کمال تعجب باید دانست که توکن‌های ابزاری نیز مانند توکن‌های سهام در بسیاری از صرافی‌ها قابل معاوضه‌ هستند.

توکن‌های ابزاری نیز همانند توکن سهام از ارزش سرمایه‌گذاری مطلوبی برخوردارند؛ زیرا دارایی‌های سپرده‌گذاری‌شده هم‌راستا با چشم‌انداز شرکت صادرکننده برای تولید سود مطلوب ارزیابی خواهند شد.

توکن‌های سهام پس از اخذ مجوزهای قانونی توسط شرکت‌های مادر صادر شده و به دارندگان خود حق رای‌دهی و شرکت در تصمیم‌گیری‌ها را خواهند داد. از آنجا که توکن‌های سهام بخشی از بازار سنتی بورس و کالا هستند، مقبولیت بیشتری بین سرمایه‌گذاران تازه‌کار بازار رمز ارزها داشته و درک سازوکار آنها ساده‌تر است.

اما اگر به آینده‌ی پروژه‌ای مانند ریپل (Ripple – XRP) خوش‌بین بوده و قصد کسب سود آتی از آن را دارید، سرمایه‌گذاری در توکن‌های کاربردی ارزش بیشتری داشته و می‌تواند به‌تدریج سود قابل‌توجهی عاید شما کند.

استفاده از توکن‌ کاربردی در فرآیند عرضه‌ اولیه‌ سکه (ICO)

پروژه‌های مختلف و استارت‌آپ‌های کریپتو برای تامین بودجه‌ی لازم از فرآیند عرضه‌ی اولیه‌ی سکه یا ICO استفاده می‌کنند. در این رویداد که شباهت بسیار زیادی با عرضه‌ی اولیه‌ی سهام (IPO) دارد واحدهای توکنی‌شده‌ی سهام هر پروژه درازای پرداخت رمز ارزها یا ارزهای فیات دراختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت که ساده‌ترین مثال از نحوه‌ی استفاده از توکن‌های کاربردی است.

هنگامی که توسعه‌دهنده‌ی هر پروژه تصمیم به صدور یک ICO بگیرد تعداد توکن‌های موردنظر خود را مشخص خواهد کرد. این توکن‌ها از نوع یوتیلیتی یا ابزاری بوده و ارزش آن‌ها ازجانب شرکت مادر مشخص می‌شود. ارزش‌گذاری توکن‌های فوق باتوجه به اهداف پروژه در آینده اهمیت بسیار مهمی خواهند داشت. اگرچه ارزش این توکن‌ها اغلب ثابت است، اما با تغییر سطح تقاضا این مبلغ نیز با نوسان‌هایی روبه‌رو می‌شود. نکته‌ قابل‌توجه آن است که اکثر ICOها بر پلتفرم‌های شناخته‌شده‌ای همچون اتریوم راه‌اندازی شده تا مراحل ضرب توکن و چالش‌های فنی آن تسهیل شوند.

این توکن‌های کاربردی را می‌توان به‌وسیله‌ی رمز ارزها و یا حتی ارزهای فیات خریداری کرد. افرادی که به پروژه‌ای علاقه‌مند هستند، می‌توانند با پرداخت هزینه‌ی مشخصی توکن دلخواه خود را به‌دست آورده و آن‌ها را به آدرس کیف‌پول اختصاصی خود منتقل کنند. خریداران هر توکن می‌توانند در آینده به خدمات آتی پروژه‌ی مذکور دسترسی داشته باشند.

در حالت کلی با خرید توکن‌های کاربردیِ یک پروژه‌ی تکمیل‌شده، سود مناسبی به خریدار تعلق خواهد گرفت. دلیل این امر در پایین بودن قیمت اولیه‌ این توکن‌ها درمقایسه با ارزش نهایی آن‌هاست. اگر پروژه‌ای با موفقیت بسیار خوبی همراه و فراتر از سطح انتظار خود ظاهر شود، ممکن است سود پیش‌بینی نشده‌ای به دارندگان توکن‌ کاربردیِ آن تعلق گیرد.

معرفی چند نمونه از توکن‌های کاربردی

پروژه‌های بسیاری در جهان کریپتو از توکن‌های کاربردی استفاده کرده‌اند. در این بخش از مقاله به‌ معرفی چند نمونه از این توکن‌ها خواهیم پرداخت که بر شبکه‌ی اتریوم اجرا می‌شوند.

بَت – بِیسیک اتِنشِن توکن (BAT)

BAT توکن بومی مرورگر اینترنتی Brave است که برای حفظ امنیت کاربران اهمیت ویژه‌ای قائل است. این توکن مدل جدیدی از تبلیغات را پایه‌گذاری کرد که رفتار کاربر را پیوسته تحت‌نظر نمی‌گیرد، درعوض کاربران آزادانه و به انتخاب خود برخی از تبلیغات را مشاهده و توکن BAT را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. این توکن‌ها را می‌توان برای انعام دادن به تولید‌کنندگان محبوب خود در شبکه‌های اجتماعی همچون توئیتر استفاده یا در صرافی‌های مشخصی مبادله/نقد کرد.

چِین‌لینک (LINK)

چین‌لینک (Chainlink) یکی از اوراکل‌های فضای رمز ارز است که داده‌ها را از منابع خارجی دریافت و بر یک بلاک‌چین بارگذاری یا آپلود می‌کند. این داده‌ها برای اپلیکیشن‌های قراردادهای هوشمند که نیازمند داده‌های همزمان هستند، بسیار سودمند خواهند بود.

زیرو ایکس 0x (ZRX)

0x سعی در ایجاد یک پلتفرم مبادلاتی سریع و امن رمز ارز دارد که از عناصر مشترک متمرکز و غیرمتمرکز به‌خوبی بهره ببرد.

بایننس کوین (BNB)

بایننس کوین یا BNB از انواع توکن‌های کاربردی است که به‌ طور بومی در سازوکار داخلی صرافی بایننس دخالت دارد. کاربرانی که مالک BNB باشند از تخفیف 25 درصدی کارمزدها بهره‌مند شده و هزینه‌های تراکنشی خود را با BNB می‌پردازند.

زیلیکا – Zilliqa (ZIL)

زیلیکا پلتفرمی برای توسعه‌ی اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps) امن و قابل دسترس برای توسعه‌دهندگان است. توکن بومی ZIL در حوزه‌ بازی‌سازی و تسهیل طراحی و اجرای تبلیغات دیجیتال نیز کاربرد دارد.

آرورا – Aurora (AOA)

پلتفرم بانکداری رمز ارز غیرمتمرکز Aurora بر اساس قراردادهای هوشمند پایه‌گذاری شده است. توکن بومی آن یعنی AOA یک استیبل‌کوین است که توسط انواع توکن ها کدام هستند؟ حواله‌ها، بدهی و ذخایر مختلف پشتوانه خواهد داشت.

آیا بیت ‌کوین یک توکن کاربردی است؟

بیت‌کوین محبوب‌ترین رمز ارز بازار دارایی‌های دیجیتال است و از نظر ارزش بازار در مقام نخست قرار گرفته است. این رمز ارز به منظور تبادلات همتا-به-همتا و کاملا دیجیتال طراحی شده است.

رمز ارزهایی مانند بیت ‌کوین و اتریوم در پروتکل‌های نرم‌افزاری بلاک‌چین بومی خود کدنویسی شده و دارایی‌های دیجیتال بومی شبکه‌ی خود را دارند. درنتیجه توکن BTC در خالص‌ترین حالت خود یک رمز ارز و هدف آن انتقال ارزش‌های پولی در شبکه‌ بیت ‌کوین است.

رفتار تراکنشی توکن‌های کاربردی، نه براساس یک بلاک‌چین اختصاصی، بلکه به ‌وسیله‌ی قراردادهای هوشمند به‌دست می‌آید.

چالش‌های مرتبط با توکن‌های کاربردی

توکن‌های کاربردی برای تامین مالی پروژه‌ها و استارت‌آپ‌های مختلف کریپتو ابزارهای بسیار مفیدی هستند، اما استفاده از آن‌ها ریسک‌های مشخصی نیز به همراه دارد. با آنکه ویژگی فوق عامل شکوفایی آنها طی ظهور ICO‌ها در سال 2017 (1396) بود، در سال 2018 (1397) عدم اعتماد بیش از حد و نیز حسابرسی‌های پیوسته، به سقوط شدید آن‌ها دامن زد.

دلیل اصلی شکست بزرگ ICOها، وعده‌های دست‌نیافتنیِ این استارت‌آپ‌ها در بدو پیدایش و عدم نظارت بر توکن‌های کاربردی صادره بوده است. این شرایط منجر به ازدست‌رفتن اعتماد بسیاری از نهادهای مشتاق به استفاده از توکن‌های فوق شد. اعتماد، عنصر بسیار مهمی برای توسعه‌ و شکوفایی پروژه‌های نوپا است؛ عاملی که هیچ ابزار و دارایی ملموسی هنگام شروع فعالیت خود ندارد.

توکن‌های کاربردی با چالش‌های متعددی روبه‌رو هستند که به طور خلاصه در زیر بیان شده‌اند:

1. عدم وجود یک مکانیسم طبیعی برای افزایش ارزش توکن‌ها
2. از دست رفتن کامل ارزش در صورت شکست پروژه‌ی مربوطه
3. عدم تاثیر در پذیرش و ارتقای فرهنگ عمومی استفاده از رمز ارزها
4. عدم توانمندسازی دارندگان برای تصمیم‌گیری‌ها (قدرت تصمیم‌گیری در مسائل پروژه دراختیار بنیان‌گذاران و تیم توسعه‌دهندگان اولیه باقی خواهد ماند.)
5. مشکلات مربوط به نقدینگی (این چالش به دلیل احتمال شکست پروژه برای دسترسی به اهداف اولیه و سرمایه‌ی لازم تعریف‌شده رخ خواهد داد.)

جمع‌بندی

توکن‌های کاربردی یا ابزاری، که عموما در فرآیند عرضه‌ی اولیه‌ی سکه (ICO) استفاده می‌شوند، نوعی دارایی رمزنگاری با هدف جمع‌آوری سرمایه‌ موردنیاز برای توسعه و شکوفایی پروژه‌های کریپتو هستند. سرمایه‌گذاران علاقه‌مند می‌توانند این توکن‌ها را با سایر رمز ارزها یا ارزهای فیات خریداری کنند. قیمت این توکن‌ها در مراحل اولیه‌ی توزیع تقریبا ثابت است. توکن‌ ابزاری پس از خریداری، در کیف‌پول رمز ارز افراد ذخیره شده و می‌تواند در خدمات مرتبط با پروژه‌های بلاک‌چینی استفاده شود. قیمت هر یک از این توکن‌ها متغیر بوده و براساس سطح تقاضا و روند پیشرفت پروژه‌ی صادرکننده تعیین خواهد شد.

انواع بلاک چین و مزایای هریک از آنها

درطی چندین سال اخیر بلاکچین ها برمبنای ساختارشان تغییرات و سیرتکاملی بسزایی داشته اند. محتواهای ذخیره شده بر بستر بلاک چین، با توجه به دسته بندی و هدف های تجاری آنها، قابل کنترل است.

ما تیم توکن باز در مقاله قبلی که در مورد دنیای بلاک چین بود توضیحات مبسوطی دادیم و در این مقاله برآن شدیم با توجه به سردرگمی های کاربران در دنیای بلاک چین توضیحات مختصری، در باره ی انواع بلاک چین به مخاطبان توکن باز و کاربران دیگر ارائه دهیم.

انواع بلاک چین

مفاهیم کلی :

• انواع مختلف بلاک چین
• نقاط مشترک همه بلاک چین ها
• علت نیاز به انواع بلاک چین

انواع مختلف بلاک چین

در این بخش از مقاله میخواهیم به دسته بندی های بلاک چین بپردازیم.

بلاکچین به چهار دسته ی:

تقسیم‌بندی میشود که هرکدام رو به اختصار توضیح میدهیم.

مسیر بلاکچین در طول سال های گذشته دچار تغییرات عدیده ای شده و همین امر باعث شده بسیاری از آلت کوین ها مسیر این تکنولوژی هموار تر و بهتر کرده و جهت گیری جدیدی رو به ثبت برساند.

در ابتدای مسیر بلاک چین، بلاک چین های اولیه با معرفی یک رمزارز پا به عرصه ی وجود گذاشتند. شایان ذکر است که هر بلاک چین از چند ارز دیجیتال شکل گرفته است که گاهی بعضی از انها میتوانند پا برجا بمانند گاهی هم از بین رفتند و به خاطره ها سپرده شدند.

بلاک‌چین بیت کوین و اتریوم از شناخته ترین و به نام ترین بلاکچین ها محسوب میشوند. شایان به ذکر است که استلار و لایت کوین، هم بلاکچین های مختص به خود را دارند

در ادامه ی مبحث به معرفی انواع بلاک‌چین خواهیم پرداخت.

بلاک چین عمومی

بلاک چین‌های عمومی بنام ترین نوع فناوری بلاک چین محسوب میشوند. در این بلاکچین‌ها به‌طور کامل توازن برقرار است. این نوع بلاکچین از یک دفتر کل توزیع شده اند. از بلاکچین های عمومی میتوان به بلاکچین‌‌های بیت کوین، اتریوم و … اشاره کرد. در بستر بلاکچین عمومی تمامی اطلاعات قابل دیدن و رویت است.

بلاک چین عمومی

بلاک چین خصوصی

بلاکچین خصوصی در نهادها و موسسات دولتی یا سازمان‌های خصوصی برای ثبت داده ها مورد استفاده قرار میگیرد. این بلاکچین ویژگی غیرمتمرکز را ندارد و بگونه ای متمرکز توسط یک مسئول مجزا اداره می‌شود.برای دسترسی به داده ها و کنترل داده ها در بستراین بلاک چین نیازمند اجازه ی کنترل از طرف مسئول آن هست ضمن آنکه تعداد کاربران هم تحت کنترل همین مسئول می باشد.

بلاک چین خصوصی

بلاک چین کنسرسیوم یا مشارکتی

در بلاکچین مشارکتی یا کنسرسیوم نیمه غیر متمرکز می باشد. و مرزی بین دو بلاکچین خصوصی و عمومی میباشد. که یک مسیر ابتکارانه برای رفع نیاز های سازمانها و موسسات که نیازمند هردو بلاکچین و قصد شراکت و همکاری دارند میباشند. این زنجیره مشارکتی در بعضی سازمان ها به صورت آشکار و در بعضی دیگر به صورت پنهان هستند.

بلاک چین کنسرسیوم یا مشارکتی

بلاک چین هیبریدی

در بلاک چین هیبریدی باید اذعان داشت که این بلاک چین ترکیبی ار بلاک چین های عمومی و خصوصی میباشد که از خصوصیات هر دو بلاک چین سود جسته و عیب های آن را نزدیک به صفر رسانیده است. در این بلاک چین ورود به این شبکه همگانی و آزاد نیست، ضمن آنکه میزان اجازه عضویت و فعالیت در این شبکه با مسئول کنترل کننده میباشد

بلاک چین هیبریدی

موارد اشتراک انواع بلاکچین‌ها

به دلیل توابع رمزنگاری شده در نسخه ی جدید، نمیتوان در همه ی نسخه ها اطلاعات را تغییر و حذف کرد.

همه ی بلاک چین ها از الگوریتم قوانین اجماع ها پیروی میکنند.

در تمام بلاک چین ها نود باید همه ی تغییرات و … را تایید و ثبت کند.

علت نیاز به انواع بلاک چین

در ابتدای امر باید بدانیم چرا به بلاکچین نیاز داریم و چرا به بلاک چین های مختلف احتیاج داریم. فهم این که علت ساخت بلاک چین چه بوده بسیار سخت است. اما آنچه محرز است به طور کل مفهوم فناوری دفتر کل غیرمتمرکز ارائه و تفهیم کننده ی محتوای DLT می باشد. DLT حل مسائل رو تغییر میدهد و به موسسات اجازه این را میدهد که بدون پیوستگی به سازمانی متمرکز کار خود ادامه دهند.

توکن(Token) رمزنگاری شده چیست و چه کاربردهایی دارد؟

توکن ها بر روی شبکه بلاکچین هایی که از قبل وجود داشته اند، ایجاد میشوند. در واقع به لطف ایجاد قراردادهای هوشمند، رایج ترین شبکه بلاکچین توکنها ،اتریوم میباشد. توکنهایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته میشوند با نام توکنهای ERC-20 شناخته میشوند.

با این وجود پلتفرم های دیگری مانند NEO، Waves، Lisk و Stratis نیز وجود دارند که میتوان بر روی آنها توکن ایجاد کرد. همانطور که در بالا ذکر شد توکنهای پلتفرم اتریوم با نام ERC-20 و توکنهای مورد استفاده در نئو(NEO) با نام NEP-5 شناخته میشوند.

هرکسی میتواند توکن مخصوص به خود را در یکی از این پلتفرم ها ایجاد کند.

توکنها چگونه ساخته می شوند؟

برای ساخت توکن، مهارت زیادی نیاز نیست؛ در حقیقت این کار برای افراد آماتور پیشنهاد نمی شود اما برای فردی که تجربه برنامه نویسی داشته باشد، زمان زیاد طول نخواهد کشید؛ البته به یک برنامه نویس و یا توسعه دهنده می بایست با صرف مقداری از کوین‌های بومی بلاکچین مورد استفاده، توکنهای مورد نظر خود را ایجاد کند.

برای مثال، اگر توکنی بر روی شبکه اتریوم ایجاد شود، سازنده آن باید مقداری اتر به استخراج کنندگان جهت بررسی و تایید تراکنشهای توکن مورد نظر پرداخت کند.

لازم به ذکر است که مبلغ کارمزد باید برای تمام تراکنش های توکن مورد نظر پرداخت شود، نه فقط جهت ایجاد آن.

به همین دلیل، هر برنامه‌ای که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شود باید از اتر برای انتقال اطلاعات بین کاربران استفاده کند.

هدف استفاده از توکنها

اغلب توکنها به منظور استفاده جهت برنامه های غیرمتمرکز(ِdApps) ایجاد شده اند. وقتی که توسعه دهندگان تصمیم به ایجاد یک توکن میگیرند، میتوانند به میزان دلخواه توکنهای مورد نظر را ایجاد کرده و همچنین می تواند مقصد توکن مورد نظر را پس از ساخته شدن، مشخص کنند.

توکنها، پس از ایجاد، معمولا برای فعال سازی ویژگی‌های کاربردی برنامه‌ای که توکن موردنظرجهت آن ایجاد شده بکار میرود.

برای مثال، صرافی باننس توکن مخصوص به خود را ایجاد کرده است و وقتی که کاربران با استفاده از توکنهای بایننس(BNB) معاملات را انجام میدهند، کارمزد تراکنشها 50% کاهش میابد.

مزیت بزرگ ساخت توکن:

از آنجایی که توسعه دهندگان برنامه های غیرمتمرکز و توکنها مجبور به ساخت بلاکچین اختصاصی برای خود نیستند، زمان و منابع زیادی را برای خود صرفه جویی می کنند؛ اگر بخواهند بلاکچین و کوین مخصوص به خود را بسازند، آن وقت باید ماینرهایی را نیز جهت بررسی و تایید تراکنش ها بیابند.

به ماینرهای زیادی برای ساخت یک شبکه بلاکچین قوی که نتوان به آن حمله کرد، نیاز است. برای کامپیوترها نیز منطقی تر است که بر روی یک بلاکچین مشترک که قابلیت اجرای برنامه های مختلف را دارد کار کنند تا اینکه برنامه های خود را بر روی یک بلاکچین اختصاصی که به صورت بالقوه دارای نقاط ضعف متعدد است، اجرا کنند.

نگاهی به انواع دسته‌بندی ارزهای دیجیتال؛ از کریپتوکارنسی‌ها تا توکن‌های اوراق بهادار

سرمایه‌گذاران و افراد فعال در بازار رمزارزها لازم است انواع دسته‌بندی کریپتو اسِت‌ها (Cryptoassets) را بشناسند و ارزهای دیجیتال به‌طور کلی در ۶ دسته مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند.

به گزارش خبرنگار حوزه بورس، بانک و بیمه خبرگزاری آنا، مجتبی آزادیان، هر شخصی به‌عنوان یک سرمایه‌گذار یا یک تریدر در بخش ارزهای دیجیتال باید با انواع دسته‌بندی ارزهای دیجیتال آشنایی کامل را داشته باشید و بداند از لحاظ فاندامنتالی و از لحاظ بنیادی این ارزها برای چه چیزی به وجود آمده‌اند و جزو کدام دسته از ارزهای دیجیتال قرار می‌گیرند.

بیشتر بخوانید:

همانطور که گفته شده، ترجمه واژه ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی یا رمزارزها یا اطلاق آن به همه این ارزهای دیجیتال که بیش از ۵ هزار ارز دیجیتال داریم، کار درستی نیست، اینها دسته‌بندی‌های خاص خودشان را دارند و به‌صورت کلی ما اینها را باید به‌عنوان کریپتو اسِت (Cryptoassets) بشناسیم و به‌عنوان دارایی‌های انواع توکن ها کدام هستند؟ رمزنگاری شده یا دارایی‌های دیجیتال باید اینها را بشناسیم.

دسته اول؛ کریپتوکارنسی‌ها؛ مانند بیت‌کوین

دسته اول کریپتو اسِت‌ها، همان کریپتوکارنسی‌ها هستند یا چیزهایی که برای ابزارهای دریافت و پرداخت به وجود آمده‌اند، یعنی این ارزها به وجود آمده‌اند که برای دریافت و پرداخت روزانه ما به‌طور مثال خرید یک آب معدنی یا خرید یک انواع توکن ها کدام هستند؟ خودکار، یا یک گوشی موبایل یا یک لپ‌تاپ خریدن و . استفاده شوند و در کارهای روزانه و روزمره ما بتوانند به‌عنوان پول و به‌عنوان ارز و به‌عنوان یک ابزاری که برای دریافت و پرداخت استفاده می‌شود، بتوانیم از آنها استفاده کنیم.

به‌طور مثال بیت‌کوین یا لایت‌کوین، اینها آمده‌اند که به‌عنوان ابزار دریافت و پرداخت باشند و برای مثال مانند یک ارز و مانند یک کارنسی از آنها استفاده بشود که البته بیت‌کوین ابزار دریافت و پرداخت خوبی نمی‌تواند باشد، به علت اینکه تعداد تراکنش‌هایی که در این شبکه ثبت می‌شود، در هر ثانیه بسیار پایین است و اصلاً نمی‌تواند ابزار دریافت و پرداخت خوبی باشد؛ اما به‌عنوان یک دارایی دیجیتال و برای نگهداری و برای یک پایه پولی بودن ابزار بسیار مناسبی است. اما کریپتوکارنسی‌هایی هستاند که سرعت‌شان بسیار بالاتر از بیت‌کوین است و اصطلاحاً تی‌پی‌اس آنها یا تراکنش بر ثانیه (Transactions per second) آنها می‌تواند بالاتر باشد و برای دریافت و پرداخت روزانه می‌توانند بسیار جذاب و عالی باشند.

دسته دوم؛ پرایوِسی کوین‌ها مانند زی‌کَش یا مونرو

بنابراین دسته اول کریپتوکارنسی‌ها هستند، دسته دوم ارزهای دیجیتالی هستند که برای حریم خصوصی به وجود آمده‌اند یا ارزهای دیجیتالی که به نام پرایوِسی کوین (Privacy Coin) اینها را در دنیا می‌شناسند. همانطور که می‌دانید بیت‌کوین و لایت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال ناشناس نیستند، یک اشتباه بزرگی که این روزها خیلی هم متداول شده و همه مردم عادی این اشتباه را دارند، این است که فکر می‌کنند که با استفاده از ارزهای دیجیتال می‌توان تحریم‌ها را دور زد و پول‌های بزرگ را جابه‌جا کرد و . ؛ اما چنین اتفاقی نمی‌تواند رخ بدهد. در واقع آن بحث ناشناس‌بودن ارزهای دیجیتال هم درست نیست و در واقع ناشناس نیستند بلکه شبه ناشناس هستند.

اما دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که پرایوِسی کوین‌ها یا ارزهایی که برای حریم خصوصی هستند، اینها قابلیت‌هایی دارند که می‌توانند از آنها به‌عنوان یک ارز ناشناس استفاده کرد و هیچکس نتواند آنها را رهگیری کند و هیچکس نتواند ببیند از چه حسابی به چه حسابی منتقل شده‌اند، ارزهایی که در این دسته پرایوسی کوین می‌توانیم نام ببریم و جزو پرایوسی کوین‌ها دسته‌بندی کنیم میتوان به زی‌کَش یا زدکش و همچنین مونرو اشاره کرد که اینها ابزارهایی دارند که حتی در دارک‌وب هم می‌توان از آنها استفاده کرد و خیلی از خلافکاران ترجیح می‌دهند که از این دو تا ارز برای مبادلات مالی خودشان استفاده کنند.

دسته سوم؛ رمزارزهای خدمت‌دهنده مانند اتریوم

دسته سوم ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزهایی باشند که به وجود آمده‌اند برای اینکه یک خدمتی به جامعه بکنند و یک کاری را انجام دهند که اینها یک «کوین از اِ سرویس» Coin as a Service (رمزارزهای خدمت‌دهنده) هستند یا ترجه فارسی آن سکه‌هایی هستند که برای خدمت به وجود آمده‌اند؛ یعنی ارز به‌عنوان خدمت از آنها یاد می‌شود. به‌طور مثال بیت‌کوین به وجود آمده است که سیستم بانکداری دنیا را دگرگون کند و ابزاری برای دریافت و پرداخت باشد و جزو کریپتوکارنسی‌ها قرار می‌گیرد؛ ولی اتریوم به وجود آمده است که کامپیوتر دنیا باشد، آمده است که بستری برای قراردادهای هوشمند باشد، بستری باشد برای تمام اتفاقاتی که می‌تواند در دنیا بیفتد و آنها را روی بستر اتریوم بیاورند و بتوانند روی آن پیاده‌سازی کنند. کمااینکه می‌بینید بیشتر از ۹۵ درصد توکن‌هایی که ارزهای دیجیتال هستند و در مارکت هستند، روی بستر ERC۲۰ یا روی بستر اتریوم پیاده‌سازی شده‌اند و اتریوم نیانده که اصلاً ابزار دریافت و پرداخت باشد، رسالت اتریوم چیز دیگری است. آمده است که کامپیوتر دنیا باشد، بنابراین دسته سوم رمزارزهای خدمت‌دهنده (کوین از اِ سرویس‌ها) هستند و بهترین مثالی که بتوانیم از دسته سوم بزنیم، اتریوم است تا تی آر ایکس (TRX) است.

دسته چهارم؛ استیبل کوین‌ها مانند یو اس دی تی یا تتر

دسته چهارم ارزهای دیجیتال ارزهایی هستند که یک پشتوانه‌ای دارند و اصطلاحاً یک پشتوانه ثابتی دارند. این پشتوانه می‌تواند یک سپرده بانکی باشد یا می‌تواند پول یک کشوری باشد یا می‌توان طلا باشد یا هر چیزی دیگری می‌تواند پشتوانه آنها باشد و ارزهای باثبات یا اصطلاحاً استیبل کوین (stablecoin) هستند که برای مبادلاتی که نمی‌خواهند نوسان داشته باشند، می‌توانند بسیار جالب و جذاب باشند و بدون کارمزد، بدون معطلی و بدون دردسرها و دغدغه‌های سیستم‌های انتقال پول مانند سوئیفت و . و انواع و اقسام سیستم‌های انتقال پولی که در دنیا وجود دارد که بعضاً کارمزدهای زیادی دارند و یا دردسرهای زیادی دارند و یا بعضاً بسیار زمان‌بر هستند یا طول می‌کشند، شما می‌توانید با چند کلیک ساده میلیون‌ها دلار را با کارمزد مثلاً سه دلار یا پنج دلار در کمتر از ۱۰ یا ۲۰ دقیقه جابه‌جا کنید و پول به حساب فردی که می‌خواهید، بنشیند و بسیار امن، بسیار سریع و بسیار قابل پیگیری است و به هیچ عنوان این قابلیت را ندارد که بتوان روی آن تقلبی کرد، این پرایوِسی کوین‌ها به وجود آمده‌اند که ابزارهای دریافت و پرداختی برای مبادلات بین‌المللی باشند که می‌توانیم یو اس دی تی (USDT) یا تتر را مثال بزنیم که هر تتر پشتوانه یک دلار دارد و در بازارهای ارزهای دیجیتال نوسانی ندارد و معمولاً خرید و فروش‌ها هم در بازار ایران با تتر انجام می‌شود یعنی شما تتر را از صرافی می‌خرید و تتر را می‌برید در صرافی لِول بعدی خودتان و هر ارزی را که بخواهید مانند بیتکوین یا اتریوم و . را میتوانید تهیه کنید.

دسته پنجم؛ توکن‌های سودمند مانند آیوتا انواع توکن ها کدام هستند؟

دسته بعدی ارزهای دیجیتال، یوتیلیتی توکن‌ها یا توکن‌های سودمند یا Utility Tokens هستند یا توکن‌هایی هستند که برای کاربردهای خاص به وجود آمده‌اند، این توکن‌ها هرکدام به وجود آمده‌اند که یک کاری را در دنیا انجام بدهند، یک دردی را از دنیا دوا کنند، به‌طور مثال پروژه آیوتا یا ارز دیجیتال IOTA که روی بستر اینترنت اشیا قرار است کار کند و ارزهای دیجیتال اینها مانند یک بلیت سینما فقط در همان سینما اعتبار دارند و در جای دیگه اعتبار ندارند.

این ارزهای دیجیتال اعتبار کلی در بقیه سیستم‌ها ندارند و فقط قرار است در همان سیستم خودشان ابزار دریافت و پرداخت باشند و ابزار جایزه باشند و بلیت ورود به جایی باشند که به اینها یوتیلیتی توکن (Utility Token) می‌گویند.

دسته ششم؛ سِکیوریتی توکن‌ها یا توکن‌های اوراق بهادار

دسته ششم ارزهای دیجیتال سِکیوریتی توکن‌ها، یا توکن اوراق بهادار (Security Tokens) هستند یا ارزهایی که می‌توانیم به‌عنوان اوراق بهادار از آنها نام بببریم که آنها سهامی هستند از شرکت‌های مختلف و هنوز خیلی جا نیفتاده‌اند و کم کم رویکرد به سمت آنها مثبت می‌شود و سِکیوریتی توکن‌ها دارند کم کم جای پای خودشان را سفت می‌کنند و به دنیا عرضه می‌شوند و ما یک چیزی داریم در بستر ارزهای دیجیتال به عنوان ICO که به عنوان اینیشیال کوین آفرینگ یا عرضه اولیه سکه (Initial Coin Offering) می‌شناسیم که همان پیش عرضه ارزهای دیجیتال است و در خصوص سکیوریتی توکن‌های یک موضوعی داریم به‌عنوان STO یا همان سکیوریتی توکن آفرینگ که همان عرضه توکن اوراق بهادار (Security Token Offerings (STO است که به نوعی پیش‌عرضه و پیش‌فروش این اوراق بهادار است.

بنابراین ۶ دسته کلی ارزهای دیجیتال را با آنها آشنا شده‌ایم، بخش نخست کریپتوکارنسی‌ها بودند که ابزار دریافت و پرداخت هستند مانند بیت‌کوین، مانند لایت کوین؛ دسته بعدی پرایوسی کوین‌ها هستند، ارزهایی هستند که برای ناشناس بودن آمده‌اند مانند زد کش یا مونرو؛ دسته بعدی کوین از اِ سرویس‌ها هستند و ارزهایی هستند که به‌عنوان یک خدمت آمده‌اند، مانند اتریوم یا تی‌آر ایکس؛ دسته چهارم استیبل‌کوین‌ها یا همان کوین‌های باثبات مانند تتر، مثل یو اس دی سی که اینها پشتوانه یک دلار آمریکا دارند و دسته پنجم یوتیلیتی توکن‌ها هستد که ابزارهایی هستند برای کاربردهای خاص و ارزهایی برای کاربردهای خاص هستند و دسته ششم اس‌تی او ها یا یا سِکیوریتی توکن‌ها یا همان اوراق بهادار هستند که روی سیستم ارزهای دیجیتال پیاده‌سازی شده‌اند.

برای خرید و فروش کردن ارزهای دیجیتال خیلی مهم است که بسکِت یا سبدی که جمع می‌کنیم، ترکیبی از این ارزها باشد که هرکدام ریسک مختلفی دارد و هرکدام برای کار مختلفی به دنیا آمده‌اند و واجب است که بدانیم که از هرکدام از این دسته‌ها چه مقدار باید در سبد سرمایه‌گذاری خودمان داشته باشیم و کدام‌ها می‌توانند احتمالاً به ما سودهای بیشتری برسانند.

تفاوت بین کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟

یک مسئله که در دنیای بلاکچین و ارز دیجیتال معمولاً باعث سردرگمی کاربران می شود ، تفاوت بین کوین و توکن است.

برخی اوقات به نظر می رسد که این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می شوند و این می تواند منشا اصلی سردرگمی برای تازه واردان به بازار ارز دیجیتال باشد. در این مقاله ، به تفاوت بین کوین و توکن نگاهی خواهیم داشت.

کوین چیست؟

کوین یا سکه در واقع پولی دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک های مختلف رمزنگاری ایجاد می شود و در فضای بلاکچین به عنوان پول استفاده می شود.

برخی از مهم ترین کوین ها عبارت اند از: بیت کوین ، لایت کوین و دوج کوین. در حالی که این سه کوین تفاوت های عمده ای با هم دارند ، اما در یک چیز مشترک هستند ، هر سه برای ذخیره ارزش در طول زمان استفاده می شوند.

کاربردهای کوین

کوین همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارد. کوین‌ها همانند پول موجود در کیف پول و یا حساب بانکی‌تان است.

برخی از کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. حتما عبارت کوین‌های Cash only را شنیده‌اید. به کوین‌ هایی که تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند، این عبارت را نسبت می‌دهند.

شما می توانید کوین ها را استخراج کنید ، در کیف پول خود ذخیره کنید و از آن برای خرید و فروش چیزهایی که لازم دارید ، استفاده کنید.

به طور کلی می توانید از کوین ها به عنوان انتقال دهنده پول ، ذخیره کننده ارزش و یک واحد برای قیمت گذاری استفاده کنید.

ویژگی های کوین

همه کوین ها شبکه بلاکچین مستقل خودشان را دارند. کوین ها به بلاکچین باز عمومی متصل‌اند و به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد. آن ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج شدن دارند.

همانند پول واقعی قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند. ماندگار هستند و عرضه محدودی نیز دارند.

توکن چیست؟

توکن یا نشانه دارایی دیجیتالی است که می‌توان از آن به عنوان یک روش پرداخت در اکوسیستم استفاده کرد. در واقع توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و دارای یک بلاکچین اختصاصی نیستند.

توکن کارهایی مشابه با کوین‌ را انجام می دهد ، اما یکی از تفاوت های کوین و توکن در این است که کوین این امتیاز را به دارندگان خود می‌ دهد که در شبکه مشارکت نمایند.

اکثر توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی اتریوم ایجاد می‌شوند ، به توکن انواع توکن ها کدام هستند؟ ERC20 معروف هستند. اتریوم اولین پلتفرمی بود که فرآیند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

کاربردها و انواع توکن ها

توکن های مختلف بسته به نوع آن ها کاربردهای متفاوتی دارند.

توکن‌های کاربردی: توکن‌های کاربردی برای انجام هدفی خاص در یک بستر مناسب ساخته شده‌اند. یکی از رایج‌ترین کاربردهای این نوع توکن‌ها، استفاده از آن‌ها به عنوان یک روش پرداخت برای خرید از یک پلتفرم است.

توکن‌های امنیتی: ت وکن‌های امنیتی دقیقا مانند اوراق بهادار عمل می‌کنند. این توکن‌ها سهامی از یک شرکت هستند که پس از پایان عرضه اولیه به خریدار داده می‌شوند.

توکن‌های دارایی: به توکن‌هایی که توسط دارایی‌های واقعی مانند طلا یا زمین و ملک پشتیبانی می‌شوند ، توکن‌های دارایی می‌گویند. استفاده از این نوع توکن‌ها باعث بهبود خرید و فروش‌های فیزیکی در بازار ارز دیجیتال شده است.

توکن‌های ارزی: توکن‌های ارزی مانند ارز دیجیتال های واقعی هستند و برای پرداخت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تفاوت های کوین و توکن

*کوین‌ها شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارند،‌ در حالی‌ که توکن‌ها بر روی بلاکچینی‌ که از قبل ‎وجود داشته است ، ایجاد می‌شوند. به عنوان مثال بیت کوین ، یک کوین است که بلاکچین اختصاصی خود را دارد. در همین حال تتر یک توکن است که روی بلاکچین اتریوم ایجاد می شود.

*کوین فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن بسته به نوع آن کاربردهای متعددی دارد.

*شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست.

*اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ اما توکن‌ها از طریق عرضه اولیه کوین یا ICO توزیع می‌ شوند.

*کوین‌ها کیف پول اختصاصی خود را دارند ، در حالی‌ که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

سخن پایانی

حال تفاوت های کوین و توکن را فهمیده ایم و تعریف و کاربردهای هر کدام را می دانیم. قاعدتا از این به بعد این دو مفهوم و مقایسه آن ها با یکدیگر برای شما گیج کننده نخواهد بود.

ارز دیجیتال مورد علاقه شما جزو کدام دسته است؟ کوین یا توکن؟

مهندس بختیار آهنی

بختیار آهنی کارشناسی ارشد هوش مصنوعی، ۱۸ سال سابقه برنامه نویسی، هم بنیان گذار کریپتوتانگ و مدیرمسئول پایگاه تحلیلی کارآفرینان کردستان است.

۵ سال هست که تمام تمرکز خود را روی بازار رمزارزها گذاشتم و در حال توسعه کریپتوتانگ و ساخت یک پلتفرم تخصصی برای ارزیابی پروژه های رمزارزی هستم.