آیا بیت کوین ناشناس است؟

یک تراکنش بیت کوین در کاوشگر سایت blockchain.com

آیا بیت کوین و تراکنش‌های آن ناشناس است؟

آیا بیت کوین و تراکنش‌های آن ناشناس است؟

آیا بیت کوین و تراکنش‌های آن ناشناس است؟ چگونه حریم خصوصی و امنیت خود را حفظ کنیم؟ چطور در شبکه بیت کوین ناشناس بمانیم؟ در این مقاله به تمام نکاتی که برای کاربری که قصد استفاده از بیت کوین و شبکه بیت کوین را دارد یادآور می‌شویم و بهترین راه‌ های شناسایی افراد را در بلاک چین بیت کوین بررسی می‌کنیم. ناشناس ماندن در تراکنش‌های بیت کوین مزایا و معایب مختص به خود را دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

آیا تراکنش‌های بیت کوین ناشناس هستند؟

شاید در جریان این نکته باشید که در بیت کوین لازم به وارد کردن اطلاعات شخصی نیست؛ اما بلاک چین و شبکه بیت کوین به‌صورت رمزنگاری شده از اطلاعات حفاظت می‌کنند و تمامی تراکنش‌ها به‌صورت واضح و روشن، مشخص است که می‌توان مبدأ و مقصد تراکنش ثبت شده را در آن پیگیری کرد.

ناشناس ماندن در شبکه بیت کوین تا حدودی غیرممکن است و تنها تا قسمتی این جمله صدق می‌کند. بنابراین می‌توان این وضعیت را تا حدودی ناشناس دانست. با استفاده از سایت بلاکی چین (Blockchain.com) می‌توان آدرس بیت کوین را به همراه تمام تراکنش‌های انجام شده توسط آدرس مشخص شده را پیگیری کرد.

تراکنش‌های بیت کوین با نام مستعار انجام می‌شود؛ یعنی هر فردی برای خود نامی انتخاب کرده که ممکن است نام واقعی آن باشد. به‌هرحال هر تراکنشی که انجام شود با نام مستعار کاربر به ثبت می‌رسد و اطلاعات دقیق از هویت آن وجود ندارد. البته بیت کوین این اطلاعات را از شما درخواست نمی‌کند و الی همه افراد باید با مشخصات دقیق در شبکه بیت کوین ثبت شوند.

کاربران عادی می‌توانند از نام مستعار (آدرسی است که با آن بیت کوین دریافت می‌کنید) استفاده کنند اما صرافی‌های ارزهای دیجیتال به شبکه بیت کوین کمک می‌کنند که تراکنش‌ها را پیگیری کنند. به این صورت که شما برای ثبت‌نام در صرافی و شروع کار خود، باید اطلاعات دقیقی از جمله نام و نام خانوادگی، ایمیل و… را وارد کنید؛ بنابراین تمام تراکنش‌هایی که با صرافی موردنظر انجام می‌گیرد با آدرس شما در شبکه بلاک چین ذخیره و ثبت خواهد شد و از این طریق می‌توان هویت افراد را شناسایی کرد.

امکان ثبت تراکنش در بیت کوین به ‌صورت کاملا ناشناس وجود دارد؟

طبق گفته‌های قبلی بیت کوین شبکه نیمه ناشناس بوده که در صورت استفاده از صرافی‌ها، امکان ناشناس بودن از بین می‌رود و هویت اصلی کاربر قابل‌پیگیری است. اگر در نهادهایی مانند صرافی‌ها عضو نباشید و به روش‌های دیگر معاملات خود را انجام دهید، از طریق IP اینترنت هویت شما مشخص و قابل ردیابی می‌باشد.

در وایت پیپر (Whitepaper) بیت کوین این نکته بیان شده است که برای انجام هر تراکنش، سعی کندی از آدرس مختلفی استفاده کنید تا تمامی تراکنش‌ها به یک آدرس ختم نشوند و هویت شما شناسایی شود.

آیا تراکنش های بیت کوین ناشناس است؟

وقتی حرف از کریپتو و بیت کوین می‌شود، همه به تراکنش‌هایی مخفیانه و ناشناس فکر می‌کنند. اکثر مردم تصور می‌کنند نقل و انتقال بیت کوین غیرقابل ردیابی است. متأسفانه این تصور اشتباه است! تراکنش‌های ارزهای دیجیتال نیز قابل پیگیری و ردیابی خواهند بود. گرچه روش ردیابی کمی متفاوت و سخت‌تر است اما هنوز هم راه‌های زیادی برای افشای هویت افراد وجود دارد. در این مقاله توضیح خواهیم داد که تراکنش‌های بیت کوین چقدر ناشناس است و چگونه دولت‌ها و صرافی‌ها کریپتو را تحت کنترل خود قرار داده‌اند.

بیت کوین چقدر ناشناس است؟

از همان ابتدا کریپتو و رمزارزها به عنوانی ارزی برای پرداخت‌ها به صورت ناشناس شناخته می‌شدند. اکثر افراد تصور می‌کنند هیچ رد و نشانی از تراکنش‌های بیت کوین باقی نمی‌ماند. با این حال اگر کمی جزئی‌تر به این موضوع نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد رمزارزها بسیار بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم، اطلاعات را افشا می‌کنند.

آدرس‌های ناشناس یا مستعار؛ مسئله این است

مشکل اصلی تراکنش‌های بیت کوین مربوط به آدرس‌های کیف پول است. از کیف پول‌های رمزارزی برای ذخیره و خرید و فروش بیت کوین استفاده می‌شود. این کیف پول‌ها دارای نام و هویت مستعار هستند. در حقیقت مفهومی به نام «ناشناس» وجود ندارد؛ بلکه هویت‌ها به صورت مستعار تعیین می‌شوند. این هویت مستعار از تعداد کاراکتر بی‌معنی شامل اعداد و حروف تشکیل شده است.

بسیاری از مردم تصور می‌کنند که آدرس‌های کیف پول قابل ردیابی نیستند اما شبکه بیت کوین اطلاعات مستعار را در وب‌سایت خودش منتشر می‌کند. در نتیجه هویت‌ها همچنان مستعار است اما آدرس‌های کیف پول امکان ردیابی دارند.

نقش رمزنگاری‌ در بلاکچین

بیت کوین روی بستر بلاکچین توسعه داده شده است. یکی از اصول بلاکچین، رمزنگاری اطلاعات است. اطلاعات تراکنش‌ها به صورت مستعار یا رمزنگاری‌شده در یک منبع ذخیره می‌شوند. به این منبع اطلاعاتی «دفتر کل توزیع شده» می‌گویند. دسترسی به دفتر کل توزیع شده برای همه آزاد است. در نتیجه هر شخصی می‌تواند بفهمد آیا بیت کوین ناشناس است؟ چه مقدار بیت کوین از کدام کیف پول خارج شده است.

آدرس‌های طرف مقابل عمومی است و می‌توان آنها را ردیابی کرد. برای مثال اگر شخصی بخواهد برای خرید یک لپتاپ از بیت کوین استفاده کند، باید رمزارز را به آدرس عمومی فروشنده لپتاپ منتقل کند. آدرس عمومی فروشنده به راحتی از طریق وب‌سایت‌ها یا سایر منابع اطلاع‌رسانی قابل مشاهده خواهد بود. حال اگر ما بدانیم دوستمان دیروز یک لپتاپ خریداری کرده است، به راحتی با مراجعه به دفتر کل می‌توانیم تراکنش او را پیدا کنیم.

اگر یک معامله حجم بالایی داشته باشد یا واریز به مقصدی خاص صورت گرفته باشد، کار پیدا کردن تراکنش و مشخصات کیف پول آسان‌تر خواهد شد. بدین ترتیب می‌توان هویت واقعی افراد را نیز شناسایی کرد. طی کردن این فرآیند چندان سخت نخواهد بود!

انتقال‌های بانکی و فرآیندهای احراز هویت

مشکلات مربوط به هویت، تنها مربوط به کیف پول‌ها نیست. اگر بخواهید از صرافی‌های رمزارزی بیت کوین یا سایر توکن‌ها را خریداری کنید، باید ابتدا مراحل احراز هویت را پشت سر بگذارید. این قانون در اکثر کشورها اجرایی شده است. الزام به استفاده از پروتکل‌های شناخت مشتری یا احراز هویت (KYC) هر روز بیشتر می‌شود و دولت‌ها صرافی‌ها را مجبور به دریافت اطلاعات مشتری‌ها می‌کنند. در نتیجه با داشتن مشخصات هویتی و تصویر کاربران به راحتی می‌توان فهمید چه شخصی چه مقدار ارز دیجیتال را در چه زمانی خریداری کرده است.

پس هر فردی که بخواهد از طریق صرافی‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کند، باید مراحل احراز هویت را طی کند و اصطلاحاً ID یا شناسه مشخصی داشته باشند. دولت‌ها می‌خواهند از پولشویی‌های احتمالی جلوگیری کنند اما این کار باعث شده که تمام تراکنش‌ها و کاربران در معرض خطر افشای هویت و اطلاعات قرار بگیرند.

دولت‌ها این اختیار را دارند که در هر زمان اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها را بررسی کنند و به صرافی‌ها دستور دهند تا داده‌ها را در اختیار آنها بگذارند. حتی اگر از هویت جعلی نیز استفاده کنید، باز هم اطلاعات بانکی شما قابل مشاهده خواهد بود. در حقیقت به آسانی مشخص خواهد شد که از کدام حساب بانکی هزینه خرید ارز دیجیتال تأمین شده است. با این حساب تقریباً هیچ راه فراری وجود ندارد و دولت‌ها قادرند تمام تراکنش‌ها و هویت‌ها را ردیابی کنند.

ارز آیا بیت کوین ناشناس است؟ دیجیتال ناشناس

راه‌هایی برای دور زدن این قوانین سخت‌گیرانه و چارچوب‌های نظارتی وجود دارد. البته این روش‌ها هزینه زیادی خواهند داشت. برای مثال می‌توان یک پروتکل ویژه برای مخفی کردن مبدا انتقال یا دریافت بیت کوین خریداری کرد. این کار هزینه زیادی دارد اما تا حد زیادی از افشای هویت جلوگیری خواهد کرد. در این روش کاربر به طور منظم از چندین کیف پول استفاده خواهد کرد.

راهکار دیگر برای دریافت بیت کوین به صورت ناشناس، استخراج یا ماینینگ است. استخراج بیت کوین به طور مستقیم رمزارز را به کیف پول شما منتقل خواهد کرد و هیچ تراکنش بانکی یا پروتکل احراز هویتی طی نخواهد شد. با این حال استخراج مخارج و دردسرهای زیادی دارد و هر کسی نمی‌تواند بیت کوین استخراج کند.

یکی دیگر از راه‌های خرید بیت کوین به صورت ناشناس، استفاده از خودپردازهای BTC است. این دستگاه‌ها به طور مستقیم بیت کوین را به والت شما منتقل خواهند کرد. استفاده از خودپردازها کم‌هزینه نخواهد بود. هر خودپرداز برای نقل و انتقال BTC به طور متوسط ۷.۵ درصد کارمزد دریافت خواهد کرد که کمیسیون بسیار زیادی در حوزه جابه‌جایی دارایی محسوب می‌شود.

جایگزین‌های ناشناس برای بیت کوین

امروزه توکن‌های متعددی برای افزایش سطح حریم خصوصی توسعه داده شده‌اند. این توکن‌ها آدرس‌های کیف پول را مخفی می‌کنند و عملیات ردیابی را سخت‌تر خواهند کرد. بسیاری از کارشناسان توکن‌های این‌چنینی را جایگزین مناسبی برای بیت کوین می‌دانند. ارزهای دیجیتال مونرو (Monero)، زی‌کش (Zcash) و دش (Dash) چند نمونه از همین توکن‌ها هستند.

با این حال بعید به نظر می‌رسد که این رمزارزها نیز برای مدت طولانی غیرقابل ردیابی باقی بمانند. در نتیجه افرادی که به دنبال ارزهایی برای نقل و انتقالات غیرقابل ردیابی هستند، دیر یا زود باید به فکر گزینه‌های دیگری باشند.

خلاصه مطلب

بیت کوین توسعه داده شد تا حریم خصوصی افراد حفظ شود و اطلاعات زندگی مالی آنها در دسترس دولت‌ها و مجرمان سایبری قرار نگیرد. با این حال هنوز هم راه‌های زیادی برای افشای هویت کاربران بازار رمزارزها وجود دارد. حامیان و طرفداران حوزه رمزنگاری در تلاش هستند تا روش‌های کارآمدتری برای مخفی کردن اطلاعات پیدا کنند. رمزارزهای جدید، پروتکل‌های امنیتی پیشرفته، صرافی‌های غیرمتمرکز و … بخشی از تلاش‌های توسعه‌دهندگان برای افزایش محرمانگی کریپتو و بیت کوین است. باید دید در آخر دولت‌ها پیروز این جنگ خواهند بود یا کاربران!

آیا بیت کوین تراکنش غیر قابل ردگیری دارد؟

انجام تراکنش غیر قابل ردگیری بیت کوین و حفظ حریم خصوصی یکی از دغدغه‌های کاربران این شبکه است. از یک طرف، آدرس‌های بیت کوین ناشناخته‌اند و از طرف دیگر، قابل ردگیری است. این دو ویژگی چطور می‌توانند کنار هم جمع شوند؟

واقعیت این است که بیت کوین کاملاً ناشناخته نیست. در دنیای واقعی می‌شود گفت که انجام تراکنش‌ با بیت کوین نیمه ناشناس و مانند عضو شدن در یک باشگاه با نام مستعار است. در این مقالۀ والکس، به موضوع حریم خصوصی در بیت کوین و تراکنش‌های ناشناس آن می‌پردازیم.

آیا می‌توان در بلاکچین بیت کوین یک تراکنش غیر قابل ردگیری انجام داد؟

خاصیت بیت کوین این است که می‌شود از طریق آن تراکنش غیر قابل ردگیری یعنی بدون ارائه اطلاعات هویتی واقعی انجام داد. هرچند رسیدن به مرحله‌ای که این تراکنش‌ها غیر قابل ردگیری باشند، تقریباً غیر ممکن است. سایت رسمی بیت کوین درباره این موضوع نوشته است:

شیوه طراحی بیت کوین به گونه‌ای است که حریم خصوصی کاربرانش را به میزانی پذیرفتنی حفظ کند. مانند هر پول یا شیوه پرداخت دیگری. اما بیت کوین ناشناخته نیست و نمی‌تواند به اندازه پول نقد از حریم خصوصی شما مراقبت کند.

در واقع، شبکه بیت کوین کاملاً شفاف است و به راحتی می‌توان رد یک بیت کوین را گرفت. پس سوال بهتر این است:

بیت کوین تا چه حد ناشناس است؟

بیت کوین تا زمانی ناشناس است که تمام اجزای آن، از آدرس گرفته تا کلید‌های خصوصی و عمومی، هیچ پیوند مستقیمی با هویت شخص نداشته باشند. اما اگر یک آدرس از دستورالعمل‌های KYC (احراز هویت مشتری) استفاده کند، ‌می‌تواند آدرس آن تراکنش غیر قابل ردگیری را به آسانی به هویت واقعی شخص در دنیای واقعی متصل کند.

درک عمومی از بلاکچین، در روزهای اول بسیار کم بود. تا جایی که بسیاری مدعی می‌شدند که بیت کوین می‌تواند تبدیل به بهشتی برای پولشویی خلافکاران و کلاهبرداران شود. اما به مرور زمان و با افزایش دانش مردم و دولت‌ها در این زمینه، مشخص شد که این ادعا خیلی درست نیست.

بلاکچین بیت کوین یک معدن اطلاعات برای نهادهای قانونی است. هر تراکنش بیت کوین، برای همیشه در یک فضای تغییرناپذیر ثبت‌ شده‌ است. در واقع، آدرس هر بیت کوین ناشناس است؛ اما اگر به هر شکلی به یک هویت در دنیای واقعی متصل شود، دیگر برای آن حریم خصوصی وجود ندارد.

در این جا دو سوال به وجود می‌آید:

1. KYC چیست؟ چه راه‌های دیگری برای پیدا کردن هویت کاربر شبکه بلاکچین وجود دارد؟
2. آیا راهی برای ناشناخته‌تر کردن تراکنش‌های بیت کوین وجود دارد؟

در ادامۀ مقاله جواب این سوال‌ها را پیدا می‌کنید.

روش های شناسایی هویت کاربر در شبکه بلاکچین و تراکنش های بیت کوین

۴ روش برای شناسایی هویت کاربر در بلاکچین بیت کوین وجود دارد. هر کدام از این روش‌ها می‌تواند صاحب یک کیف‌ پول یا مقصد یک تراکنش را شناسایی کند.

۱- فرآیندهای احراز هویت مشتری یا KYC

چه کسی می‌تواند شما را بشناسد: واسطه معاملات شما؛ مثل صرافی ارز دیجیتال

KYC مخفف عبارت Know Your Customer به معنی “مشتری خود را بشناس” است، که ما به آن احراز هویت مشتری می‌گوییم. این فرآیند در بانک‌ها و بسیاری از موسسات مالی اجباری است. برای احراز هویت مشتری، یک روند اجباری شناسایی و تایید هویت مشتری هنگام افتتاح حساب انجام می‌شود.

در واقع بانک باید اطمینان حاصل کند که مشتری‌، همان کسی است که ادعا می‌کند. اگر شخصی به هر دلیلی نتواند این روند را طی کند، بانک یا موسسه مالی می‌تواند برای او حساب کاربری ایجاد نکند یا روابط مالی خود را با آن شخص قطع کند. این فرآیند شامل تایید کارت شناسایی، تایید صحت چهره، تایید آدرس و محل زندگی است.

چرا احراز هویت مشتری برای سازمان‌های مالی لازم است؟

احراز هویت مشتری برای مبارزه با پولشویی، کلاهبرداری و تامین مالی تروریسم لازم است. اگر بانک یا موسسه مالی این کار را نکند، مسئولیت خسارات و کلاهبرداری‌هایی که انجام می‌شود را هم باید بپذیرد و آن‌ها را جبران کند.

این فرآیند برای اجازه انجام تراکنش‌های بیت کوین و سایر رمزارزها در صرافی‌های ارز دیجیتال هم انجام می‌شود. صرافی‌های ایرانی معتبر ارز دیجیتال مانند والکس، برای تضمین صحت معاملات و برقراری امنیت بازار، مشتریان خود را احراز هویت می‌کنند و سپس به او اجازه خرید و فروش بیت کوین و دیگر رمزارزها را می‌دهد. پس آدرس اصلی بیت کوین ناشناس است، اما از طریق صرافی می‌توان به هویت صاحب آن پی برد.

۲- IP کامیپوتر یا تلفن همراه

چه کسی می‌تواند شما را بشناسد؟ ارائه دهنده خدمات اینترنت

آدرس IP کامپیوترمان، هویت اینترنتی ما است. هر بار که به اینترنت وصل می‌شویم، اطلاعات از سرور به آی‌پی ما منتقل شده و اطلاعات مدنظرمان به ما نشان داده می‌شود. اگر بخواهیم ما هم می‌توانیم آی‌پی سرور را ببینیم. در واقع این رفت و برگشت اطلاعات دوطرفه است و هر دو سمت می‌توانند به اطلاعات عمومی طرف مقابل دسترسی پیدا کنند. اما آی‌پی هویت در دنیای واقعی را فاش نمی‌کند؛ بلکه اطلاعات کلی را مشخص می‌کند. مثل منطقه‌ای که از آن‌جا به اینترنت متصل شدیم. از طریق آی‌پی می‌توان به اطلاعات شرکتی که از آن خدمات اینترنت می‌گیریم یا همان ISP هم دسترسی پیدا کرد.

همۀ این اطلاعات، سریع هویت واقعی کاربران را فاش نمی‌کند. اما می‌تواند در راه رسیدن به هویت شخص کمک بزرگی باشند. مرورگری که با آن تراکنش انجام می‌دهیم یا کیف‌پول‌های تین‌کلاینت (کیف‌پول‌های نرم‌افزاری متصل به سرور) به اطلاعات آی‌پی ما دسترسی دارند.

۳- پرداخت بیت کوین برای خرید و فروش کالا و خدمات

چه کسی می‌تواند شما را بشناسد؟ صاحب وبسایتی که از آن خرید کرده‌اید و مشتری خودتان.

وقتی از یک سایت، مثلاً یک بازی یا یک لباس می‌خریم، در واقع در آن سایت یک پروفایل ایجاد کرده‌ایم و به او هویت و آدرس خود را داده‌ایم. اکنون اگر هزینه این کالا و خدمات را با بیت کوین پرداخت کنیم، همه این اطلاعات در مخزن اطلاعاتی سایت ثبت می‌شود و دیگر انجام تراکنش ناشناس بیت کوین ممکن نیست.

این یعنی اگر ما با همان آدرس قبلی کیف‌پول یک تراکنش جدید انجام دادیم، این آدرس همیشه می‌تواند هویت واقعی ما را فاش کند و تا زمانی که زنجیره اطلاعات بیت کوین وجود داشته باشد، ردگیری این آدرس تا رسیدن به ما کار سختی نخواهد بود.

۴- انتشار اطلاعات آدرس کیف پول در فضای مجازی

چه کسی می‌تواند شما را بشناسد؟ هر کسی که از اینترنت استفاده می‌کند.

افراد زیادی هستند که به امید این که مردم برایشان بیت کوین واریز کنند، آدرس کیف‌پولشان را منتشر می‌کنند. مثلاً یک وبلاگ شخصی دارند که آدرس شخصی کیف پولشان را در آن می‌گذارند تا کمک‌های داوطلبانه دریافت کنند. یا هنگام عضویت در یک انجمن گفت‌وگوی مجازی، از آدرس بیت کوین به جای امضای شخصی استفاده می‌کنند. یک راه دیگر، ایجاد یک وبسایت اینترنتی با آدرس بیت کوین و ثبت دامین آن با نام واقعی است.

همۀ این کارها، به راحتی هویت صاحب بیت کوین را فاش کرده و ردگیری تراکنش‌های او را آسان می‌کند. این کار خیلی عاقلانه نیست و عملاً فرد به هر کسی که به آدرس او دسترسی دارد، اجازه می‌دهد که بیت کوین‌های او را رصد کند. انتشار عمومی آدرس بیت کوین امکان انجام تراکنش غیر قابل ردگیری بیت کوین را کامل از بین می‌برد.

راهکارهایی برای حفظ بیشتر حریم خصوصی در شبکه بیت کوین

اگر به میزان بیشتری حریم خصوصی نیاز دارید، راهکارهایی برای آن وجود دارد. اما در نهایت باید بدانید که هیچ وقت تراکنش‌هایتان صددرصد ناشناخته نخواهد ماند.

۱- استفاده از VPN یا مرورگر Tor

وی‌پی‌ان‌هایی که نیاز به اکانت ندارند و مرورگر تور (Tor)، تقریباً ترافیک شبکه را مخدوش می‌کنند. این ویژگی در عمل دسترسی به آی‌پی را ناممکن می‌کند. همانطور که قبلاً گفتیم، دسترسی به آی‌پی یکی از راه‌های شناسایی و ردگیری هویت در تراکنش‌های بیت کوین است.

اگر تا امروز هم برای انجام کارهای روزمره‌تان از وی‌پی‌ان استفاده نمی‌کردید، هنوز هم دیر نشده است. وی‌پی‌ان، آی‌پی واقعی شما را پنهان می‌کند و این بدان معناست که نه وب‌سایت میزبان‌تان و نه سرویس ارائه خدمات اینترنت، نمی‌توانند به لوکیشن شما دسترسی داشته باشند. این کار حریم شخصی شما را در جنبه‌های مختلف تا حد زیادی افزایش می‌دهد. البته حواستان باشد که وی‌پی‌ان‌های رایگان هم سرعت اینترنت را کم می‌کنند و هم احتمالاً کاملاً امن نیستند.

نکته مثبت: آسان و سریع است و آی‌پی را پنهان می‌کند.

نکته منفی: وی‌پی‌ان‌های رایگان سریع و امن نیستند.

۲- مخلوط کردن تراکنش (Mixing)

ترکیب کردن کوین‌ها با کوین‌های کاربران دیگر یک راه حل برای حفظ حریم خصوصی در بیت کوین است. بیت کوین میکسرها یک نرم افزار یا یک نوع خدمات هستند که این امکان را برای کاربران شبکه فراهم می‌کنند.

با مخلوط کردن تراکنش‌ها با کمک این سرویس‌ها، کاربران می‌توانند ارتباط تراکنش‌ها بین آدرس بیت کوین خود و دیگران را با هم ترکیب کرده و در نتیجه کل فرآیند را مخدوش کنند. در این روش، تشخیص مقصد تراکنش‌ها مشکل می‌شود. این مورد یکی از روش‌هایی است که امکان خرج کردن بیت کوین را به صورت خصوصی‌تر هم فراهم می‌کند.

نکات مثبت: حریم خصوصی حفظ می‌شود و کار با آن آسان است.

نکات منفی: پیدا کردن یک سرویس میکسر خوب و مطمئن نیاز به تجربه و دانش کافی دارد.

۳- استفاده از آدرس جدید برای هر تراکنش

اینجا می‌توانیم به توصیه ساتوشی ناکاموتو بسنده کنیم. او در مقاله سفید یا همان وایت پیپر بیت کوین، توضیح داده است که:

به عنوان یک دیوار محافظ دیگر، باید برای هر انتقال پول از یک آدرس جدید استفاده کرد؛ به طوری که ربط دادن آن تبادل به فرد ارسال کننده ناممکن شود. در غیر این صورت، اگر بتوان از طریق آدرس، فردِ ارسال کننده را مشاهده کرد، ممکن است سایر انتقال‌های مربوط به او را نیز بتوان دید.

نکات مثبت: روشی است که خالق بیت کوین آن را تایید کرده و قابل اطمینان است.

نکات منفی: ممکن است از طریق روش‌های شناسایی که ذکر شد، بتوان دو آدرس را به یک کاربر متصل کرد و هویت او را تشخیص داد.

۴- شبکه لایتنینگ؛ Lightning network

شبکه لایتنینگ یا شبکه صاعقه، لایه دوم بیت کوین است. ایده لایه دوم با اولین نقدی که به وایت‌ پیپیر ناکاموتو منتشر شد، شکل گرفت. این نقد نشان داد که در صورت بزرگ شدن شبکه بیت کوین، انجام معاملات بسیار زمان‌بر خواهد شد و این توجیه اقتصادی معاملات (به‌خصوص معاملات خرد) را با مشکل مواجه می‌کند.

شبکه صاعقه پیشنهاد می‌کند که به جای این که یک تراکنش را همه اعضای شبکه تایید کنند، فقط یک گروه کوچک آن را بپذیرند. این گروه می‌تواند از چند کاربر که با هم معامله‌های کوچک و متعددی انجام می‌دهند، تشکیل شود. در این حالت فقط کافی است اعضای گروه معامله‌ها را تایید کنند. تنها زمانی که این افراد خط معاملات خود را حذف کنند، برایند معاملات آنان در شبکۀ اصلی درج می‌شود.

این ایده، یک راه حل خوب برای حفظ امنیت و حریم خصوصی در شبکه بیت کوین هم هست. با این کار فقط اعضای گروه معامله را می‌بینند و تا حد زیادی حریم خصوصی افراد حفظ می‌شود. البته برای تراکنش‌هایی که بزرگ و مهم هستند، شبکه صاعقه شاید راه حل مناسبی نباشد. چرا که تراکنش‌های بزرگ برای حفظ امنیت و ارزش سرمایه کل کاربران بیت کوین باید شفاف باشد.

نکات مثبت: انجام معامله در لایتنینگ نتورک سریع است و حریم خصوصی را حفظ می‌کند.

نکات منفی: فعلاً فراگیر نیست و سه گروه توسعه دهنده در حال بهبود زیرساخت‌های آن هستند.

صحبت پایانی

ویژگی نیمه‌ناشناس بودن بیت کوین، دست‌اندازی کلاهبرداران دنیای اینترنت و شبکه بیت کوین را به سرمایه دیگران محدود می‌کند. هیچ کدام از ما دوست نداریم که بیت کوین به بهشت خلافکاران و محلی برای پولشویی تبدیل شود. در واقع، این شفاف بودن و قابل ردیابی بودن تک تک تراکنش‌ها است که امنیت و محبوبیت بیت کوین را روز به روز بیشتر می‌کند.

اما اگر شما به هر دلیلی، نمی‌خواهید حریم خصوصی‌ و میزان دارایی بیت کوین‌تان فاش شود، بهتر است روش‌های فاش شدن اطلاعات را که در این مقاله توضیح دادیم، بررسی کنید. به هر حال، همه کاربران بیت کوین می‌خواهند امنیت سرمایۀ خودشان و کل شبکه تامین شود تا همه سود ببرند. پس حفظ حریم خصوصی برای همۀ ما تا آنجا جنبه مثبتی دارد که اولاً به شبکه بیت کوین آسیبی نزند و در ثانی، راه فراری برای کلاهبرداران و انجام فیشینگ نباشد.

آیا بیت کوین و تراکنش‌های آن ناشناس است؟

معمولاً تصور می‌شود که بیت کوین ناشناس است چون می‎‌توان بدون ارائه اطلاعات هویتی شخصی، دریافت و پرداخت را انجام داد، اما این ارز دیجیتال واقعا ناشناس نیست. در ادامه با این مقاله همراه باشید تا دلیل ناشناس نبودن بیت کوین را شرح دهیم.

آیا تراکنش‌های بیت کوین واقعا ناشناس است؟

اگرچه برای انجام تراکنش‌ها در بیت کوین نیاز به ارائه اطلاعات شخصی نداریم اما بلاک چین و شبکه بیت کوین کاملا شفاف است و می‌توان یک تراکنش یا یک آدرس خاص را از مبدا تا مقصد پیگیری کرد.

بنابراین می‌توانیم بگوییم بیت کوین «نیمه ناشناس» است. رسیدن به حد قابل قبولی از ناشناسی در این شبکه کمی پیچیده و ناشناسیِ کامل غیرممکن است.

با استفاده از وب‌سایت‌هایی تحت عنوان کاوشگر بیت کوین (اکسپلورر – Explorer) آیا بیت کوین ناشناس است؟ مثل سایت Blockchain.com می‌توان یک آدرس بیت کوین و تمام تراکنش‌های مربوط به آن را دنبال کرد.

یک تراکنش بیت کوین در کاوشگر سایت blockchain.com

دریافت و پرداخت بیت کوین مانند نوشتن مقاله یا کتابی با اسم مستعار انجام می‌شود. اگر اسم مستعار نویسنده به نوعی به هویت واقعی او مربوط باشد، هر مطلبی که با آن اسم مستعار نوشته شده، به نویسنده مربوط خواهد بود.

به عبارت دیگر در شبکه بیت کوین شما نیاز به ارائه اطلاعات شخصی ندارید، اما اگر از یک نهاد متمرکز مثل صرافی ارز دیجیتال استفاده کنید، می‌توان رد تراکنش انجام شده به صرافی را گرفت و از آنجایی که صرافی‌ها از مشتریان نام و نام خانوادگی دریافت می‌کنند، می‌‌شود از طریق صرافی به هویت شما دست پیدا کرد.

در شبکه بیت کوین، اسم مستعار شما آدرسی است که با آن بیت کوین دریافت می‌کنید. هر تراکنشی که با آن آدرس انجام می‌شود برای همیشه در بلاک‌ چین ذخیره خواهد شد. اگر آدرس شما به طریقی به هویت واقعی شما وصل شود، تمام تراکنش‌های انجام شده با آن آدرس به شما مربوط خواهد شد.

آیا انجام تراکنش کاملا ناشناس در بیت کوین ممکن است؟

همانطور که گفتیم، بیت کوین یک شبکه نیمه ناشناس بوده و از آنجایی که تراکنش‌های آن قابل پیگیری است، اگر به هر نوعی، تراکنشی به یک نهاد متمرکز ارسال کنید که آن نهاد از هویت شما آگاه باشد، ناشناسی تراکنش از بین می‌رود. حتی اگر اطلاعات هویتی خود را به نهاد متمرکز ندهید، باز هم از طریق IP اینترنت می‌توان به هویت شما دست پیدا کرد.

تنها در صورتی تراکنش می‌تواند ناشناس باشد که شما به هیچ وجه با یک صرافی یا فروشگاه یا هر نهاد متمرکز دیگری در ارتباط نباشید که در زندگی روزمره تقریبا غیرممکن است.

در مقاله بیت کوین (وایت پیپیر – Whitepaper) به کاربران توصیه شده است که برای هر تراکنش از آدرس متفاوتی استفاده کنند تا از مرتبط شدن تمام تراکنش‌ها با یک شخص جلوگیری شود. این کار معادل این است که شما مقالات مختلفی را با اسامی مستعار متفاوت چاپ می‌کنید.

گزینه‌های مختلفی برای افزایش ناشناسی تراکنش در بیت کوین وجود دارد که به طور خلاصه می‌توان به روش‌های زیر اشاره کرد:

مخلوط کردن (mixing)

در این روش پیوندِ بین تراکنش‌های بیت کوین در نقطه‌ای شکسته می‌شود که رهگیری‌اش را سخت می‌کند. در روش مخلوط کردن به عنوان مثال یک تراکنش ۳ بیت کوینی را به ۳ تراکنش یک بیت کوینی تبدیل می‌کنند تا تشخیص مقصد تراکنش‌ها مشکل باشد. ناشناس بودن تراکنش در این روش تا حد زیادی افزایش می‌یابد.

استفاده از تور (Tor)

افراد می‌توانند برای اتصال به شبکه بیت کوین از مرورگر تور (Tor) استفاده کنند. مرورگر تور IP و ترافیک شبکه را به نوعی مخدوش می‌کند.

استفاده از VPN بدون لاگ

یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) بدون لاگ (log) شبکه‌ای است که تاریخچه فعالیت‌های کاربرانش را روی سرورهای خود ذخیره نمی‌کند. با این روش اثری از اطلاعات ترافیک اینترنت کاربر باقی نخواهد ماند.

استفاده از آدرس جدید برای هر تراکنش

کیف پول‌های محبوب اغلب از روشی به نام HD استفاده می‌کنند که بعد از هر تراکنش آدرس کیف پول را تغییر می‌دهد اما آدرس‌های قبلی همچنان معتبر هستند. به کار بردن این روش به طور منظم، احتمال ناشناس ماندن را افزایش می‌دهد. در این صورت، پیوند دادن بیش از دو تراکنش یا بیشتر به هویت فرد بسیار دشوار خواهد شد.

تراکنش نقدی و حضوری

یکی دیگر از راه‌های ناشناس ماندن تراکنش‌های بیت کوین، انجام معامله به‌ صورت حضوری و نقدی است. در این روش خریدار به صورت حضوری و با پول کاغذی یا با استفاده از کارت بانکی (مثل کارت به کارت) خرید را انجام می‌دهد. در این صورت هیچ اطلاعاتی روی صرافی‌ها یا دیگر پلتفرم‌ها ثبت نخواهد شد.

آیا ارزهای دیجیتال ناشناس وجود دارند؟

بله چندین ارز دیجیتال که به آن‌ها ارزهای دیجیتال پیگرگریز یا حریم خصوصی محور (Privacy Coin) گفته می‌شود، وجود دارند. تراکنش‌های این ارزها شفاف نیست و نمی‌توان رد یک تراکنش را گرفت.

از مهمترین ارزهای دیجیتال دیجیتال حریم خصوصی محور می‌توان به سه مورد زیر اشاره کرد:

حریم خصوصی و ناشناسی در ارزهای دیجیتال فوق تا حد بسیار زیادی بالاست اما به نظر می‌رسد که بازهم راه‌هایی برای پیگیری تراکنش‌های این ارزها و شناسایی فرستنده و گیرنده باشد.

چندی پیش، نماینده ویژه سازمان مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده (DEA) لیلیتا اینفانته در مصاحبه‌ای گفت که ارزهای دیجیتال پیگیرگریز مانند مونرو و زی‌کش می‌توانند جایگزین‌های جذابی برای خلافکاران باشند اما در حال حاضر گستردگی و نقدینگی آن‌ها در حدی نیست که خیلی مورد استفاده قرار بگیرند. او مدعی شد که بازرسان سازمان مبارزه با مواد مخدر آمریکا راهی برای ردیابی این ارزهای دیجیتال هم دارند اما جزئیات دقیق آن را نمی‌داند.

وب‌سایت رسمی مونرو هم در پاسخ به این سوال که آیا تراکنش‌های این شبکه ۱۰۰ درصد مخفی و غیرقابل رهگیری هستند پاسخ می‌دهد: «هیچ چیز ۱۰۰ درصد نیست اما ما تلاشمان را می‌کنیم تا نهایت حریم خصوصی را برای کاربران به ارمغان بیاوریم.»

جمع‌بندی

تراکنش‌های بیت کوین نیمه ناشناس هستند، این یعنی که برای استفاده از شبکه بیت کوین نیاز به ارائه نام و اطلاعات هویتی نیست اما از آنجایی که شبکه بیت کوین شفاف است و می‌توان رد یک تراکنش را دنبال کرد، اگر تراکنش شما به یک نهاد متمرکز مثل صرافی برسد که نام و اطلاعات شما را داشته باشد می‌توان به هویتتان دست پیدا کرد.

از طرف دیگر با استفاده از IP اینترنتی که کاربر از آن استفاده می‌کند، امکان پیدا کردن فرستنده ممکن است.

البته با روش‌هایی که در بالا معرفی کردیم، می‌شود تا حد زیادی ناشناسی در تراکنش را افزایش داد اما ناشناسی کامل در بیت کوین تقریبا غیرممکن است.

به جز بیت کوین، ارزهای دیجیتالی زیادی هم وجود دارند که وعده تراکنش‌های ناشناس می‌دهند و بلاک چین آن‌ها شفاف نیست. با این حال، باز هم نمی‌توان به طور ۱۰۰ درصد ناشناس ماندن یک تراکنش را تضمین کرد.

آیا تراکنش‌های بیت کوین ناشناس و غیرقابل‌ردیابی هستند؟

برای پاسخ‌ دادن به سؤالات مهم درمورد ناشناس بودن تراکنش‌های شبکه‌ی بیت کوین (BTC) و امکان ردیابی آن‌ها باید به چند پرسش پاسخ دهیم که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

۱- آیا می‌توان تراکنش‌های بیت کوین را ردیابی کرد؟

ازطریق کاوشگرهای بلاک چین، می‌توان به‌راحتی تراکنش‌های بیت کوین را ردیابی کرد، اما انجام تراکنش‌های این رمزارز به‌صورت ناشناس، فرایندی دشوار محسوب می‌شود.

امکان ردیابی تراکنش‌های انجام‌شده بر بستر شبکه‌ی بیت کوین، مطمئناً وجود دارد. کاوشگرهای بیت کوین به شما اجازه می‌دهند فعالیت‌ها را در بلاک‌ چین این رمزارز دنبال کنید. به‌لطف این شفافیت، همه‌ی تراکنش‌ها قابل ردیابی هستند و می‌توانید بلاک چین را به‌عنوان نوعی پایگاه داده‌ی باز که همه‌ی تراکنش‌ها در آن ثبت شده‌اند، درنظر بگیرید.

سایر رمزارزها ازجمله اتریوم (ETH) و سولانا (SOL) تیز کاوشگر های بلاک چین خود را با نام Etherscan و SolScan دراختیار کاربران قرار داده‌اند. شما می‌توانید با مراجعه به این کاوشگرها، همه‌ی اطلاعات مرتبط با تراکنش‌های بلاک چین رمزارز موردنظر خود را پیدا کنید. اطلاعات هر تراکنش شامل مقدار رمزارز ارسال‌شده، آدرس ارسا‌ل‌کننده و دریافت‌کننده و تاریخ ثبت و تأیید آن است. با وجود شفافیت بالای بلاک چین، بسیاری از مردم فکر می‌کنند شما همچنان قادر خواهید بود به‌صورت کاملاً ناشناس اقدام به ثبت تراکنش‌های بیت کوین کنید. بااین‌حال، هر روز کشورهای بیشتری به استفاده از قوانین «مشتری خود را بشناس» یا به‌اختصار KYC روی می‌آورند؛‌ فرایندی که طی آن از شما درخواست می‌شود هویت واقعی خود را در پلتفرم‌های تجاری متمرکز ثبت کنید. با افشای هویت شما، کشف تراکنش‌هایی که انجام داده‌اید و دیدن مقدار رمزارز موجود در کیف پول دیجیتال وجود دارد و دولت‌ها به‌راحتی می‌توانند این کار را انجام دهند.

کوین‌تلگراف می‌نویسد، برای دسترسی به خدمات معاملات در صرافی‌ها، باید اطلاعات شخصی خود را به آن صرافی ارائه دهید و بنابراین آدرس‌های بیت کوین را می‌توان به داده‌های شخصی مرتبط کرد. ازآنجاکه داده‌های تراکنش‌های قبلی بیت کوین، حذف نمی‌شوند، امکان مشاهده‌ی آن‌ها همیشه وجود دارد.

۲- چرا بیت کوین قابل ردیابی است؟

تراکنش‌های بیت کوین قابل ردیابی هستند زیرا بلاک چین این رمزارز کاملاً شفاف بوده و هر تراکنش روی آن به‌طور عمومی در یک دفترکل توزیع‌شده ذخیره می‌شود. مطالعات مختلف از سال ۲۰۱۳ به‌دنبال ردیابی تراکنش‌های بیت کوین و هویت‌های مرتبط با آن‌ها بوده‌اند. اگرچه امکان ایجاد شکل خاصی از ناشناس بودن با رمزارزها وجود دارد، اما ارسال تراکنش‌ها به‌صورت کاملاً ناشناس ازطریق بلاک چین این رمزارز، دشوار است. درواقع بلاک چین‌ها کاملاً باز و دردسترس همه‌ی افراد هستند.

به‌لطف شفافیت بسیار بالا در بلاک چین، می‌توان جریان‌های پولی را به‌راحتی روی آن ردیابی کرد. اگر هویت پشت آدرس کیف پول مشخص باشد، می‌توان تراکنش‌های انجام‌شده ازطریق آن آدرس را در آینده نیز تحت‌نظر گرفت. درواقع امکان مشاهده‌ی جزئیات همه‌ی واریزی‌ها و دریافتی‌های بیت کوین برای هر کیف پول روی این شبکه، وجود دارد. بدین‌ترتیب، علاوه‌بر امکان مشاهده‌ی مبالغ ارسالی و دریافتی، تاریخ و آدرس کیف پول مقصد نیز قابل مشاهده است.

۳- تراکنش‌های بیت کوین چگونه ردیابی می‌شوند؟

با افزایش قوانین و نظارت، دولت‌ها می‌توانند تراکنش‌های جعلی بیت کوین را با یافتن هویت پشت آدرس کیف پول آن، با روشی راحت‌تر ردیابی کنند. طی سال‌های اخیر، میلیون‌ها دلار ارز دیجیتال ازطرف دولت‌های مختلف در سرتاسر دنیا، توقیف شده است. مجرمان فرصت‌هایی را که فناوری بلاک چین دراختیار آن‌ها قرار می‌دهد به‌خوبی درک کرده‌اند و سعی دارند تا جایی‌که امکان دارد به‌طور ناشناس نسبت به خرید و فروش رمزارزها و به‌خصوص بیت کوین، اقدام کنند.

درنهایت، بلاک چین برای بسیاری از کلاه‌برداران، راهکار خیلی خوبی نبوده است و می‌توان گفت تراکنش‌های این رمزارز کاملاً ناشناس نیستند. این رویداد‌ها به تشدید قوانین در این‌ زمینه و همچنین افزایش جست‌وجو برای معاملات متقلبانه، کمک کرده است.

هنگام معامله ازطریق کیف‌ پول‌های بیت کوین که هویت دارنده‌ی آن‌ها مشخص نیست، می‌توان تراکنش‌ها را به‌سرعت ردیابی کرد، اما کشف هویت دارنده‌ی آن کیف پول احتمالاً زمان‌بر خواهد بود. وقتی شخصی بخواهد رمزارزهای خود را با دلار ایالات متحده مبادله کند، ردیابی هویت صاحب کیف پول و تراکنش‌های مرتبط با آن، بسیار آسان‌تر خواهد شد.

۴- آیا می‌توان آدرس کیف پول بیت کوین را جست‌وجو کرد؟

امکان جست‌وجوی آدرس کیف پول بیت کوین ازطریق مرورگر این رمزارز وجود دارد؛ بااین‌حال، یافتن یک آدرس رمزنگاری به این معنی نیست که شما از هویت واقعی پشت آن اطلاع دارید.

زمانی‌که شما به هیچ‌یک از اطلاعات شناسایی مرتبط با کیف پول بیت کوین، دسترسی ندارید، جست‌وجوی آن دشوارتر خواهد شد. یافتن تراکنش‌ها و آدرس‌ها ازطریق یک کاوشگر بلاک چین آسان‌تر است، اما پیدا کردن هویتی که پشت هر کیف پول قرار دارد، زمان بیشتری نیاز خواهد داشت.

ازآنجاکه آدرس کیف پول آیا بیت کوین ناشناس است؟ شخصی نباید ناشناس باشد، پیدا کردن آن دشوار است. آدرس کیف پول بیت کوین را نام مستعار می‌نامند و این نام مطمئناً با نام واقعی مالک آن تفاوت دارد. داده‌ها به هویت شخص اشاره نمی‌کنند اما هنوز هم می‌توان هویت یا نام مستعار یک شخص را ردیابی کرد.

۵- چالش‌های ردیابی آدرس بیت کوین چیست؟

ردیابی تراکنش‌های بیت کوین، زمانی‌که افراد از کیف پول‌های مختلف و میکسرهای بیت کوین استفاده می‌کنند، احتمالاً دشوارتر خواهد بود. این عوامل، روند جست‌وجو را مختل می‌کنند و برای عبور از آن‌ها زمان زیادی باید صرف کرد.

با وجود این‌ واقعیت که کیف پول بیت کوین برای کاربران به‌منظور انجام تراکنش‌های کاملاً ناشناس، چالش‌برانگیز است، اما راهکارهای مختلفی برای نزدیک شدن به ناشناس بودن وجود دارد. به‌عنوان مثال امکان استفاده از میکسرهای رمزارزی برای افزایش سطح ناشناس ماندن در تراکنش‌ها وجود دارد.

یک میکسر بیت کوین تضمین می‌کند که ردیابی تراکنش‌های آن دشوارتر شود. این کار با ترکیب تراکنش‌های بیت کوین از افراد مختلف در یک استخر انجام می‌شود و سپس تراکنش‌ها به آدرس‌های موردنظر ارسال خواهند شد.

علاوه‌براین، نظارت بر کیف پول‌ها نیز می‌تواند بسیار دشوار باشد. اگر کسی نخواهد فعالیت‌های او در شبکه‌ی بیت کوین قابل ردیابی باشند، می‌تواند از نوعی صفحه‌ی برای ایجاد تداخل استفاده کند. در این روش با ایجاد بسیاری از کیف پول‌های رمزنگاری‌شده و انجام تراکنش‌های مختلف میان این کیف‌ها، ردیابی تراکنش‌ها و کیف پول‌ها دشوارتر خواهد شد.

هر دو روش ذکرشده، به‌خودی خود، باعث دشوارتر کردن فرایند ردیابی تراکنش‌های بیت کوین می‌شوند، اما ترکیب آن‌ها می‌تواند برای ردیابی آدرس‌های این رمزارز، بسیار چالش‌برانگیز باشد و در این‌ شرایط، شناسایی تراکنش‌ها و کیف پول‌ها زمان و انرژی بسیار زیادی می‌طلبد.

۶- آیا می‌توان یک کیف پول بیت کوین ناشناس دراختیار داشت؟

درحال‌حاضر کیف پول‌های ناشناس مختلفی برای بیت کوین وجود دارند، اما هنگام استفاده از آن‌ها باید خیلی مراقب باشید، زیرا در برخی موارد می‌تواند منجر به فاش شدن هویت شما شود که این مورد با هدف اصلی کیف پول ناشناس، در تضاد است.

همان‌طور که اشاره شد، امکان استفاده از یک کیف پول بیت کوین ناشناس وجود دارد، بااین‌حال، این نوع کیف‌ها به‌تنهایی برای اطمینان از ناشناس‌ ماندن، کافی نیستند. هنگامی‌که شخصی چندین تراکنش انجام می‌دهد، یک هویت می‌تواند به کیف پولی مرتبط شود که این اطلاعات در آن مشخص است. با توجه به قوانین سخت‌گیرانه‌ی KYC برای صرافی‌ها، به‌نظر می‌رسد انجام تراکنش‌ها به‌صورت کاملاً ناشناس، موضوع بسیار چالش‌برانگیزی است.

بااین‌حال، کیف پول‌هایی برای بیت کوین وجود دارند که به شما اجازه می‌دهند کاملاً ناشناس عمل کنید. Electrum نمونه‌ای از این نوع ابزار است که می‌تواند با کیف پول سخت‌افزاری نیز ادغام شود. قبل از انتخاب استفاده از یک کیف پول ناشناس، بهتر است ابتدا نحوه‌ی ورود بیت کوین به آن کیف را درنظر بگیرید. هنگامی که بیت کوین از صرافی KYC ارسال می‌شود، ناشناس بودن فرد دریافت‌کننده از قبل ازبین رفته است.

۷- آیا می‌توان آدرس بیت کوین خود را به صورت عمومی به اشتراک گذاشت؟

اشتراک‌گذاری کلید‌های عمومی مشکلی ندارد، اما مطمئن شوید که کلید خصوصی کیف پول شما کاملاً مخفی باقی بماند و هیچکس جز خودتان به آن دسترسی نداشته باشد. امکان ارسال تراکنش به کلید‌های عمومی وجود دارد که امنیت آن نیز کاملاً برقرار است.

شما می‌توانید با خیال آسوده، آدرس عمومی کیف پول بیت کوین خود را به‌اشتراک بگذارید. هیچ رمزارزی ازطریق آدرس عمومی آن قابل سرقت نیست. تنها روشی که امکان سرقت از کیف پول را دردسترس مهاجمان قرار می‌دهد، این است که کلیدهای خصوصی کیف پول شما دراختیار آن‌ها قرار گیرد.

کیف پول بیت کوین همیشه بین کلیدهای عمومی و کلیدهای خصوصی، تفاوت ایجاد می‌کند. یک کلید عمومی را می‌توان با آدرس ایمیل خود مقایسه کرد. هرکسی می‌تواند با دراختیار داشتن آدرس ایمیل شما، پست الکترونیک به آن ارسال کند، اما فقط دارنده‌ی ایمیل قادر به خواندن ایمیل‌های دریافتی خواهد بود. با یک آدرس رمزارز نیز وضعیت دقیقاً به‌همین شکل خواهد بود و دیگران می‌توانند از آدرس عمومی کیف پول شما برای ارسال رمزارز استفاده کنند، اما فقط صاحب کیف می‌تواند از دارایی‌های موجود در آن استفاده کند.

کلید خصوصی، درواقع رمز ورود به کیف پول رمزارزی شما است. کلید خصوصی یک کد منحصر‌به‌فرد به شمار می‌آید که پیشنهاد می‌شود آن را در مکانی آفلاین نگه‌داری کنید که کسی به آن دسترسی نداشته باشد. اشتراک‌گذاری داده‌های شخصی ازجمله کلیدهای خصوصی کیف پول می‌تواند باعث به‌خطر افتادن دارایی‌های دیجیتال شما شود و بنابراین در صورت نیاز فقط آدرس عمومی آن را برای دیگران ارسال و سایر کدها را در مکانی بسیار امن نگه‌داری کنید.